ကိုယ္, ႏႈတ္, စိတ္ျဖင့္ ေစာင့္စည္းျခင္း

တစ္ေန႔သ၌၊ အိုမင္းႀကီးရင့္၍ အသက္ ၁၂၀-အရြယ္ရွိေသာ
ပုဏၰားအို ႏွစ္ေယာက္သည္၊ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္ျပီးလွ်င္၊
"အရွင္ေဂါတမ - အကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အိုမင္းႀကီးရင့္၍ အသက္၁၂၀-အရြယ္သို႔ ေရာက္ၾကပါျပီ၊

ငရဲ တိရစၧာန္ ျပိတၱာ အသုရကာယ္ တည္းဟူေသာ အပါယ္ေလးဘံုမွ ကင္းေ၀းမည့္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ကိုမူ မျပဳလုပ္ၾကရေသးပါ၊ အကၽြႏ္ုပ္တို႔အား ရွည္ၾကာေလးျမင့္စြာ အစီးအပြားျဖစ္ျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ေသာ အဆံုးအမကို ေပးေတာ္မူပါ"ဟူ၍ ေလွ်ာက္ထားၾက၏။

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက
"ပုဏၰားတို႔ - ဤသတၱေလာကကို အိုျခင္းမီး၊ နာျခင္းမီး၊ ေသျခင္းမီးတို႔သည္ ေလာင္ျမိဳက္လ်က္ ရွိသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ ကိုယ္ျဖင့္ေစာင့္စည္းျခင္း၊ ႏႈတ္ျဖင့္ေစာင့္စည္းျခင္း၊ စိတ္ျဖင့္ေစာင့္စည္းျခင္းတို႔ ျပဳရမည္။"

"ယင္းသို႔ ေစာင့္စည္းမႈသည္ တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားသူ၏ ခိုကိုးရာလည္း ျဖစ္၏၊ ပုန္းေအာင္းရာလည္း ျဖစ္၏၊ မွီခိုရာလည္း ျဖစ္၏၊ ကိုးကြယ္ရာလည္း ျဖစ္၏၊ လွဲေလ်ာင္းရာလည္း ျဖစ္၏"

"ပုဏၰားတို႔ - အိမ္ကို မီးစြဲေလာင္သည္ရွိေသာ္၊ အၾကင္အိုးခြက္စေသာ ပစၥည္းကို ထုတ္ယူထားအပ္၏၊ ထိုထုတ္ယူထားအပ္သည့္ အိုးခြက္စသည့္ ပစၥည္းသည္၄င္း၊ ထိုအိမ္၌ အၾကင္အၾကင္ပစၥည္းကို မီးမေလာင္။ ထိုမီးမေလာင္ေသာ ပစၥည္းတို႔သည္၄င္း၊ အိမ္ရွင္၏အက်ိဳးငွါ ျဖစ္၏။"

"ဤအတူပင္၊ သတၱေလာကကို အိုျခင္းမီး၊ နာျခင္းမီး၊ ေသျခင္းမီးတို႔ စြဲေလာင္ေနရာ ခ်မ္းသာကိုေပးစြမ္းႏိုင္ေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ျပဳျခင္းျဖင့္ ထုတ္ယူအပ္၏၊ ေပးလွဴအပ္ျပီးေသာ အလွဴဒါနသည္ ေကာင္းစြာထုတ္ယူထားအပ္ျပီး မည္၏"

"ဤမ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ . .
* ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္ျဖင့္ ေစာင့္စည္းျခင္းသည္၄င္း၊
* အသက္၀ိညာဥ္ ရွင္ေနစဥ္ ေကာင္းမႈျပဳျခင္းသည္၄င္း၊
တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားသူအား ခ်မ္းသာမႈကို ျဖစ္ေစ၏"ဟူ၍ ဆိုဆံုးမေတာ္ မူေလသတည္း။

( ဒုတိယ ေဒြျဗာဟၼဏသုတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ )