••••••••••••••••••••••
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ
ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ နတ္သား တစ္ေယာက္သည္
အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္းရွိသည္ျဖစ္၍ ညဥ့္ဦးယံလြန္ၿပီးေသာ (သန္းေခါင္ယံ)
အခ်ိန္၌ ေဇတဝန္တစ္ေက်ာင္းလံုးကို ထြန္းလင္းေစလ်က္၊ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔
ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္၊ တစ္ခုေသာ အရပ္၌
ရပ္တည္ၿပီးေသာ္၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤသို႕ေမးေလွ်ာက္၏-
အရွင္ဘုရား -
* အဘယ္တရားသည္ အိုသည္တိုင္ေအာင္ ေကာင္းပါသနည္း၊
* အဘယ္တရား သည္ တည္ရွိေသာ္ ေကာင္းပါသနည္း၊
* အဘယ္တရားသည္ လူတို႔၏ ရတနာမည္ ပါသနည္း၊
* အဘယ္တရားကို ခိုးသူတို႔သည္ ခိုးယူႏိုင္ခဲပါသနည္း၊
ထိုအခါ၊ ဘုရားရွင္က . .
* အက်င့္သီလသည္ အိုသည္တိုင္ေအာင္ ေကာင္း၏၊
* ယံုၾကည္မႈ 'သဒၶါ'တရား တည္ သည္ရွိေသာ္ ေကာင္း၏၊
* ပညာသည္ လူတို႔၏ ရတနာမည္၏၊
* ေကာင္းမႈကို ခိုးသူတို႔သည္ ခိုးယူႏိုင္ခဲ၏- ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူသတည္း။
( ဇရာ၀ဂ္ - ဇရာသုတ္ )
* အဘယ္တရား သည္ တည္ရွိေသာ္ ေကာင္းပါသနည္း၊
* အဘယ္တရားသည္ လူတို႔၏ ရတနာမည္ ပါသနည္း၊
* အဘယ္တရားကို ခိုးသူတို႔သည္ ခိုးယူႏိုင္ခဲပါသနည္း၊
ထိုအခါ၊ ဘုရားရွင္က . .
* အက်င့္သီလသည္ အိုသည္တိုင္ေအာင္ ေကာင္း၏၊
* ယံုၾကည္မႈ 'သဒၶါ'တရား တည္ သည္ရွိေသာ္ ေကာင္း၏၊
* ပညာသည္ လူတို႔၏ ရတနာမည္၏၊
* ေကာင္းမႈကို ခိုးသူတို႔သည္ ခိုးယူႏိုင္ခဲ၏- ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူသတည္း။
( ဇရာ၀ဂ္ - ဇရာသုတ္ )
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen