ဓမၼဒူတျမန္မာဗုဒၶဘာေက်ာင္း ဖရန္႕ဖတ္ၿမိဳ႕တြင္းသို႕ေျပာင္းေရြ႕ျခင္း

ဓမၼမိတ္ေဆြသူေတာ္စင္ အေပါင္းတုိ႕ခင္ဗ်ား.........

 ဓမၼဒူတျမန္မာဗုဒၶဘာေက်ာင္း အား ယခင္Fechenheim မွအခန္းေနရာဌားရမ္းထားတည္ေထာင္ထား သည္မွာ ၂ႏွစ္စာခ်ဳပ္ျပည့္ၿပီျဖစ္ပါသည္။ယခုအခါ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႕ကုိယ္ပိုင္ ပိုင္ဆုိင္ေသာေက်ာင္း ေတာ္ၾကီးျဖစ္ေျမာက္ဖုိ႕ရန္ မၾကာေတာ့ၿပီၿဖစ္ပါသျဖင့္ ထုိေနရာအားထပ္မံစာခ်ဳပ္မခ်ဳပ္ဆုိေတာ့ရန္ အသင္းမွဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ခဲ့ပါသည္။သို႕ပါသျဖင့္ ယခုေက်ာင္းသစ္ေနရာျဖစ္ေသာ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ Hauptbahnhof ေဘးဧရိယာ သို႕ ေက်ာင္း၀ယ္ၿပီးသည္အထိ ယာယီေျပာင္းေရြ႕ ထားမည္ျဖစ္ၿပီး သံဃာမ်ား ခ်မ္းသာစြာသီတင္းသုံးေနထုိင္ၾကမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသင္းၾကီးမွ ေလးစားစြာအေၾကာင္းၾကားအပ္ပါသည္။

ယာယီေက်ာင္းသစ္ေနရာ။     ။Gutleutstr.127,60327,Frankfurt am Main (တတိယထပ္)

Hauptbahnhof မွ Straßebahn 12,16,21 စီးပါ။မွတ္တုိင္ Baseler Platz

Bell တီးရန္    ။             ။MBCG,Aung Kyaw Myint

ဖုန္း ။               ။01745745515     

သံဃာမ်ား။           ။  ၁။အရွင္ေကာ၀ိဒ

                               ၂။အရွင္ေသာပါက

                               ၃။အရွင္သုမန   

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕၊ သာမညဖလအခါေတာ္ေန႕

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
အခါတစ္ပါး၌၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္၊ တစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာ့ငါးက်ိပ္ရွိေသာ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ၊ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ရွိ ဇီဝက၏ သရက္ဥယ်ာဥ္၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏။

ထိုအခ်ိန္တြင္၊ မဂဓတိုင္းရွင္ အဇာတသတ္မင္းသည၊္ မိုးေလးလအဆုံး၊ ကုမုျဒာၾကာပြင့္ခ်ိန္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ ညဥ့္၌ မင္းအမတ္အေပါင္း ျခံရံလ်က္၊ ျမတ္ေသာ နန္းျပာသာဒ္၌ ေနကာ

ဤသို႔ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္၏ -

'အခ်င္းတို႔ လသာေသာ ညဥ့္သည္ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ေကာင္းစြတကား၊ ဤညဥ့္သည္ အလြန္လွစြတကား၊ ဤညဥ့္သည္ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ ေကာင္းစြတကား၊ ဤညဥ့္သည္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေကာင္းစြတကား၊ ဤညဥ့္သည္မွတ္သားဖြယ္ ေကာင္းစြတကား၊ ယေန႔ အဘယ္သမဏျဗာဟၼဏကို ငါတို႔ ဆည္းကပ္ရပါ ကုန္အံ့နည္း၊ အဘယ္သမဏျဗာဟၼဏကို ဆည္းကပ္လွ်င္ ငါတို႔၏ စိတ္သည္ ၾကည္လင္ရာပါအံ့ နည္း''ဟု က်ဴးရင့္၏။

အဇာတသတ္မင္းသည္ ေဒ၀ဒတ္ႏွင့္ ေပါင္းမိသျဖင့္ ခမည္းေတာ္ ဗိမၺိသာရမင္းကို သတ္ခဲ့မိေသာ ပဥၥာနႏၱိယ ကံႀကီးေၾကာင့္ အလြန္ၾကည္ႏူး သာယာဖြယ္ေကာင္ေးသာ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည၏ အလွအပကို မခံစားႏိုင္ဘဲ အိပ္စက္မရႏိုင္ခဲ့ေပ။ ခမည္းေတာ္ကို လုပ္ၾကံခဲ့ေသာအခ်ိန္မွ စ၍ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ေရာဂါေ၀ဒနာ စြဲကပ္ခဲ့သည္။ သူ၏မ်က္လံုးတို႔ကို လွံခ်က္ေပါင္း အရာအေထာင္တို႔ျဖင့္ ထိုးဆြျခင္းခံရသလို ေ၀ဒနာစြဲကပ္ ခဲ့သည္။ ထိုေ၀ဒနာ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ မည္သည့္ေဆးႏွင့္မွ ကုစား၍မရ ျဖစ္ေနသည္။

ထို႕အျပင္၊ ရဟန္းျပဳျခင္း၏အက်ိဳး (သာမညဖလ) အမွန္တကယ္ရွိမရွိကို စိတ္ထဲတြင္ ျပႆနာျဖစ္၍ေနသည္။ ထင္ရွားလွေသာ ပ႑ိတ္ႀကီးမ်ားထံ ခ်ဥ္းကပ္ေမးျမန္း ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း၊ ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ အေျဖမွန္မရခဲ့ေခ်။ ဤျပႆနာကို ဘုရားရွင္မွလြဲ၍ မည္သူမွ် မေျဖႏိုင္မွန္းလည္း သိ၏။

သို႕ေသာ္ ခမည္းေတာ္အား သတ္ခဲ့မိသည့္အတြက္ ဘုရားရွင္ကို မဖူးေတြ႕၀ံ့ေအာင္ ျဖစ္ေနရရွာ၏။
တိုင္းေရးျပည္ေရးကတစ္ဖံု၊ အဖသတ္မိ၍ ေနာင္တႀကီးစြာ ရေနသည္က တစ္သြယ္၊ သားေတာ္ေလး ဥဒယဘဒၵ ႀကီးျပင္းလာသည့္အခါ မိမိကို ျပန္သတ္မွာကို စိုးရိမ္ရသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ သိခ်င္သည့္ျပႆနာကို မသိရသည္က တစ္ခက္ ျဖစ္ေနသျဖင့္၊ မာဂဓတိုင္းႀကီးရွင္ အဇာတသတ္ဘုရင္မွာ စိတ္မရႊင္ဘဲ ရွိေနရရွာသည္။

အဇာတသတ္မင္း၏ မင္းအမတ္ ၆-ဦးတို႕က၊ တိတၳိဆရာႀကီး ၆-ဦးတို႕၏ ဂုဏ္တို႕ကို ေဖာ္ညႊန္းၿပီး၊ ထိုသူတို႕ကို ဆည္းကပ္လွ်င္ မင္းျမတ္၏စိတ္သည္ ၾကည္လင္တန္ရာပါ၏ ဟု အသီးသီးေလွ်ာက္ထားၾကေသာ္၊ မဂဓတိုင္းရွင္ အဇာတသတ္မင္းသည္ ဆိတ္ဆိတ္ ေန၏။

ထိုစဥ္အခါ၌ (အဘယ) မင္းသားေမြးစားေသာ ဇီဝကသည္၊ အဇာတသတ္မင္း၏ အနီး၌ ဆိတ္ဆိတ္ ထိုင္ေနလ်က္ ရွိ၏၊ ထိုအခါ ေအဇာတသတ္မင္းသည္ ဇီဝကအား ''အခ်င္း ဇီဝကသင္သည္ကား အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနဘိသနည္း''ဟု ဆို၏။ ထိုအခါတြင္မွ ဇီ၀ကသည္၊ ဘုရင္ကို လက္အုပ္မခ်ီ ေက်ာေပးကာ၊ ဘုရားရွင္ရွိရာ သရက္ေတာဘက္သို႕ လက္အုပ္ခ်ီမိုးၿပီး ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္အေပါင္းကို ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္ကာ ဤသို႕ေျဖၾကား၏။

''မင္းျမတ္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ အလုံးစုံေသာ တရားတို႔ကို ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာသိေတာ္မူေသာ ဤျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ အကြၽႏု္ပ္တို႔၏ သရက္ဥယ်ာဥ္၌ (သီတင္းသုံး) ေနေတာ္မူပါ၏၊ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ ဤသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ ထြက္ပါ၏ -

'ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'အရဟံ' မည္ေတာ္မူ၏၊ (အလုံးစုံေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့့္လည္း 'သမၼာသမၺဳဒၶ' မည္ေတာ္မူ၏၊ အသိဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' အက်င့္ 'စရဏ' ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ' မည္ေတာ္မူ၏၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'သုဂတ' မည္ေတာ္မူ၏၊ ေလာကကို သိေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'ေလာကဝိဒူ' မည္ေတာ္မူ၏၊ ဆုံးမထိုက္သူကို ဆုံးမတတ္သည့္ အတုမဲဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ' မည္ေတာ္မူ၏၊ နတ္လူတို႔၏ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ' မည္ေတာ္မူ၏၊ (သစၥာေလးပါးတရားတို႔ကို) သိေစေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'ဗုဒၶ' မည္ေတာ္မူ၏၊ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း 'ဘဂဝါ' မည္ေတာ္မူ၏'ဟု ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ ထြက္ပါ၏။

"မင္းျမတ္သည္ ထိုျမတ္စြာဘုရားကို ဆည္းကပ္ေတာ္မူပါ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို ဆည္းကပ္လွ်င္ မင္းျမတ္၏စိတ္သည္ ၾကည္လင္တန္ရာပါ၏''ဟု ေလွ်ာက္၏။

'အခ်င္း ဇီဝက သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဆင္ယာဥ္တို႔ကို ျပင္ဆင္ေစေလာ့''။

ဤသို႔ျဖင့္၊ ဇီဝကသည္ ဆင္မငါးရာႏွင့္ မင္း၏ စီးေတာ္ဆင္ကို ျပင္ဆင္ေစၿပီးလွ်င္၊ ဆင္မငါးရာတို႔၌ေမာင္းမတို႔ကို တစ္ဦးစီ စီးေစ၍၊ အဇာသတတ္မင္းက၊ စီးေတာ္ဆင္ကို စီးၿပီး၊ မီးရွဴးတိုင္တို႔ကို ေဆာင္ေစလ်က္ ဇီဝက၏ သရက္ဥယ်ာဥ္သို႔ သြားေလ၏။

အဇာတသတ္မင္းသည္ သရက္ဥယ်ာဥ္၏ အနီးသို႔ေရာက္လွ်င္၊ ေၾကာက္ျခင္း တုန္လႈပ္ျခင္း ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္း ျဖစ္၏၊
'အခ်င္း ဇီဝက - ငါ့ကို မလွည့္ပတ္ မျဖားေယာင္းသည္ မွန္၏ေလာ့၊ ငါ့ကို ရန္သူတို႔အား မအပ္ႏွင္းသည္ မွန္၏ေလာ့၊ တစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာ့ငါးက်ိပ္မွ်ရွိ ေျမာက္ျမားေသာ ရဟန္းသံဃာ၏ ေခ်ဆတ္သံ ေခ်ာင္းဟန္႔သံ စကားေျပာသံသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ မျဖစ္ဘိသနည္း''ဟု ဆို၏။

'မင္းႀကီး - ေၾကာက္ေတာ္မမူပါလင့္။ မင္းျမတ္ သင့္ကို မလွည့္ပတ္ပါ၊ သင့္ကို မျဖားေယာင္းပါ၊ သင့္ကို ရန္သူတို႔အား မအပ္ႏွင္းပါ။ မင္းႀကီး ေရွ႕သို႔ ႂကြေတာ္မူပါေလာ့၊ မင္းႀကီး ေရွ႕သို႔ ႂကြေတာ္မူပါေလာ့၊ တန္ေဆာင္းဝန္း၌ ဤဆီမီးတို႔သည္ ေတာက္ပ လ်က္ ရွိပါကုန္၏''ဟု ေလွ်ာက္၏။

ထိုအခါ အဇာတသတ္မင္းသည္ တန္ေဆာင္းဝန္း တံခါးရွိရာသို႔ခ်ဥ္းကပ္၍ ''အခ်င္း ဇီဝက ျမတ္စြာဘုရား အဘယ္မွာနည္း''ဟု ဆို၏။
''မင္းႀကီး အလယ္တိုင္ကို မွီ၍ အေရွ႕အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူလ်က္ ရဟန္းသံဃာ၏ ေရွ႕၌ ထိုင္ေန ေသာပုဂၢိဳလ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားပါတည္း''ဟု ေလွ်ာက္၏။

အဇာတသတ္မင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္ၿပီးေသာ္ ၾကည္လင္ေသာ အိုင္ႀကီးကဲဲ့သို႔ (ၿငိမ္သက္ေသာ) ဆိတ္ဆိတ္ေနေသာ ရဟန္းသံဃာကို အဖန္ဖန္ ၾကည့္႐ႈ၍ (ဤသို႔) ဥဒါန္းက်ဴးရင့္၏ -

''ယခုအခါ ရဟန္းသံဃာသည္ အၾကင္ ၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ ျပည့္စုံ၏၊ ငါ၏ (သား) ဥဒယဘဒၵ မင္းသားသည္ ဤၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ ျပည့္စုံပါေစသတည္း''ဟု ဥဒါန္း က်ဴးရင့္၏။

''မင္းႀကီး ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရာသို႔ သင္ (စိတ္အားျဖင့္) ေရာက္သြားေလၿပီ''ဟု ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ထို႔ေနာက္ အဇာတသတ္မင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားကိုရွိခိုး၍ ရဟန္းသံဃာကို လက္အုပ္ခ်ီၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ ရဟန္းျပဳျခင္း၏ အက်ိဳးတရားတို႕ကို ေမးေလွ်ာက္ရာ၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သာမညဖလ သုတၱန္ ေဒသနာေတာ္ကို အက်ယ္တ၀င့္ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္မွ အျမင့္ဆံုးအဆင့္ထိ တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။

သာမညဖလ သုတၱန္ကို နာၾကားရအၿပီးတြင္၊ အဇာတသတ္မင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏။

"အရွင္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏၊ ဥပမာေသာ္ကား ေမွာက္ထားသည္ကိုလွန္ဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ဖံုးလႊမ္းထားသည္ကို ဖြင့္လွစ္ဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာသူအား လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ သူတို႔သည္အဆင္းတို႔ကို ျမင္ၾကလိမ့္ဟု အမိုက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကို ေဆာင္ျပဘိသကဲဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ဤအတူသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူပါေပ၏၊
အရွင္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ သံဃာေတာ္ကို လည္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ဆည္းကပ္ပါ၏၊
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏ္ုပ္ကို ယေန႔မွ စ၍ အသက္ ထက္ဆံုး ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာဟု မွတ္ေတာ္မူပါ၊ အရွင္ဘုရား။ မိုက္သည့္ အေလ်ာက္ေတြေဝသည့္အေလ်ာက္ မလိမၼာသည့္အေလ်ာက္ အျပစ္သည္ အကြၽႏု္ပ္ကို လႊမ္းမိုးသြား ခဲဲ့ပါ၏၊
အကြၽႏု္ပ္သည္ တရားေစာင့္ေသာ တရားသျဖင့္ မင္းျပဳေသာ ခမည္းေတာ္ကို မင္းစည္းစိမ္ ဟူေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ သတ္ခဲဲ့မိပါ၏၊
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုအကြၽႏု္ပ္၏ အျပစ္ကို ေနာင္အခါေစာင့္စည္းျခင္းငွါ အျပစ္ဟု လက္ခံေတာ္မူပါ ဘုရား''ဟု ေလွ်ာက္၏။

"မင္းၾကီး - မိုက္သည့္အေလ်ာက္ ေတြေဝသည့္အေလ်ာက္ မလိမၼာသည့္အေလ်ာက္ အျပစ္သည္သင့္ကို စင္စစ္ လႊမ္းမိုးသြားခဲဲ့၏၊ သင္သည္ တရားေစာင့္ေသာ တရားသျဖင့္ မင္းျပဳေသာခမည္းေတာ္ကို သတ္ခဲဲ့မိ၏၊ မင္းႀကီး သင္သည္ အျပစ္ကို အျပစ္ဟု ျမင္၍ အျပစ္အားေလ်ာ္စြာကုစားေသာေၾကာင့္ သင္၏ ထိုအျပစ္ကို၊ (အျပစ္ဟု) ငါတို႔ လက္ခံကုန္၏၊
မင္းၾကီး - အၾကင္သူသည္အျပစ္ကို အျပစ္ဟု ျမင္၍ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ကုစား၏၊ ေနာင္အခါ ေစာင့္စည္း၏၊ (ထိုသူ၏) ဤ (ကုစားေစာင့္စည္းျခင္း) သည္ အရိယာ၏ ဝိနည္းအဆုံးအမ၌ ၾကီးပြားျခင္းပင္တည္း" ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ထိုအခါ အဇာတသတ္မင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားေတာ္ကို အလြန္ႏွစ္သက္စြာ ခံယူ၍ ဝမ္းေျမာက္စြာ ခ်ီးက်ဴးၿပီးေနာက္ ေနရာမွ ထကာျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ အ႐ိုအေသျပဳၿပီးလွ်င္ ဖဲဲခြါသြားေလ၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္အဇာတသတ္မင္း ျပန္သြား၍မၾကာမီ ရဟန္းတို႔ကို (ဤသို႔) မိန္႔ေတာ္မူ၏-
''ရဟန္းတို႔ - ဤမင္းသည္ (မိမိတည္ရာကို မိမိ) တူးၿဖိဳခဲဲ့၏၊
ရဟန္းတို႔ - ဤမင္းသည္ (မိမိကိုယ္ကို မိမိ) ဖ်က္ဆီးခဲဲ့၏၊
ရဟန္းတို႔ - ဤမင္းသည္ တရားေစာင့္ေသာ၊ တရားသျဖင့္ မင္းျပဳေသာ ခမည္းေတာ္ ကိုမသတ္မိပါမူ၊ ဤမင္းအား ဤေနရာ၌ပင္လွ်င္ ကိေလသာျမဴ အညစ္အေၾကးကင္းေသာ တရားမ်က္စိ (ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္) သည္ ျဖစ္ေပၚရာ၏''ဟု မိန္႔ဆိုေတာ္မူ၏။

ထိုေန႕တြင္ေဟာၾကားေသာ သာမညဖလ သုတ္ေတာ္ေၾကာင့္ အဇာသတတ္မင္းသည္၊
* အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ေရာဂါေ၀ဒနာ ၿငိမ္းေအးသက္သာခဲ့ရ၏။
* ရတနာသံုးပါးကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ယံုၾကည္လာခဲ့၏။
* ပုထုဇဥ္တို႕တြင္ ရတနာသံုးပါးကို အၾကည္ညိဳဆံုး ဧတဒဂ္ရရွိခဲ့၏။
* ေနာင္ေသာအခါ၊ ပထမသဂၤါယနာတင္ပြဲႀကီး ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ကူညီခဲ့သည္။
* ေႏွာင္းခတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ဓာတ္ေတာ္ မ်ားကို စနစ္တက် သိမ္းဆည္းထားခဲ့သည္။
* ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွစ္ကို အတိအက် သတ္မွတ္ေပးခဲ့သည္။
* ခမည္းေတာ္ကို သတ္ခဲ့သျဖင့္ အျပစ္ႀကီးေလးေသာ မဟာအ၀ီစီငရဲ၌ မခံရေတာ့ဘဲ အျပစ္ေပါ့ေသာ ေလာဟကုမၻီငရဲ၌ အႏွစ္ေျခာက္ေသာင္းသာ ခံရေတာ့သည္။
* ငရဲမွလြတ္ျပီး ေနာက္အနာဂတ္ကာလ၌ ၀ိဇိတာ၀ီအမည္ျဖင့္ ပေစၥကဗုဒၶါျဖစ္ျပီး ကၽြတ္တမ္း၀င္ေပေတာ့မည္။

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕တြင္၊ ျမတ္စြာဘုရားက အဇာတသတ္မင္းအား သာမညဖလသုတၲန္ကို ေဟာၾကားေတာ္ မူေသာေၾကာင့္၊ ဤေန႕ကို သာမညဖလ အခါေတာ္ေန႕ ဟူ၍ သတ္မွတ္ကာ၊ သံဃာရတနာ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးအေပါင္းကို ပူေဇာ္ၾကသည့္ အခ်ိန္အခါ ျဖစ္ပါသည္။

( သာမညဖလသုတ္ )

အဘယ္တရားသည္ .

••••••••••••••••••••••
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ နတ္သား တစ္ေယာက္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္းရွိသည္ျဖစ္၍ ညဥ့္ဦးယံလြန္ၿပီးေသာ (သန္းေခါင္ယံ) အခ်ိန္၌ ေဇတဝန္တစ္ေက်ာင္းလံုးကို ထြန္းလင္းေစလ်က္၊ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္၊ တစ္ခုေသာ အရပ္၌ ရပ္တည္ၿပီးေသာ္၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤသို႕ေမးေလွ်ာက္၏-

အရွင္ဘုရား -

* အဘယ္တရားသည္ အိုသည္တိုင္ေအာင္ ေကာင္းပါသနည္း၊
* အဘယ္တရား သည္ တည္ရွိေသာ္ ေကာင္းပါသနည္း၊
* အဘယ္တရားသည္ လူတို႔၏ ရတနာမည္ ပါသနည္း၊
* အဘယ္တရားကို ခိုးသူတို႔သည္ ခိုးယူႏိုင္ခဲပါသနည္း၊

ထိုအခါ၊ ဘုရားရွင္က . .
* အက်င့္သီလသည္ အိုသည္တိုင္ေအာင္ ေကာင္း၏၊
* ယံုၾကည္မႈ 'သဒၶါ'တရား တည္ သည္ရွိေသာ္ ေကာင္း၏၊
* ပညာသည္ လူတို႔၏ ရတနာမည္၏၊
* ေကာင္းမႈကို ခိုးသူတို႔သည္ ခိုးယူႏိုင္ခဲ၏- ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူသတည္း။

( ဇရာ၀ဂ္ - ဇရာသုတ္ )

ခရီးမဆံုးေသးေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ပါေလ

" သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ေျပာေသာစကား
ေကာင္းပါေပသည္ သေဘာက်ၿပီး
ထုိေျပာစကားအတိုင္း မလိုက္နာေခ်လွ်င္
သူတစ္ပါး၏ ပါးစပ္ဖ်ား အနားယူေနသူ
ခရီးသည္သာတည္း။

- သူ႕အိမ္သြား အနားယူေနသူသည္
ကိုယ့္အိမ္မဟုတ္ရကား...ခရီးမဆံုးေသးေၾကာင္း
ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ပါေလ။ "

- (ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ႀကီး)

‎

" သာသနာၿပဳတုိ႕ ထားရွိရမည့္ စိတ္ေနသေဘာထား "

‎
ေ၀ေနယ်ေလာကသားတုိ႕မွာကား-
သံသရာတစ္ခြင္ ခရီးၿပင္က်ယ္ႀကီးထဲ၌ မ်က္စိလည္လမ္းမွား၊

အကဏ္း(အကန္း)သြား ဘ၀ၿဖင့္သာလမ္းမ်ားလ်က္၀ဲလည္ေနႀက
ရရွာပါကုန္၏။

အကဏ္းသမားမ်ားပီပီ မမွန္လမ္းသုိ႕ကား ထန္ထန္ႏွင့္ သန္သန္ႀကီးပင္ ေလွ်ာက္ေနႀကရရွာကုန္၏။

လမ္းကားေမွာင္ေမွာင္၊ လူေကာင္ကလည္း ကန္းကန္းၿဖစ္သၿဖင့္ ထင္ရာၿမင္ရာႏွင့္ ေၿခဦးတည့္ရသုိ႕သာစမ္းတမ္းလ်က္ သြားေနႀက
ရရွာပါကုန္၏။

အေမွာင္အတြင္း၌ ပက္ပင္းေတြ႕ရေသာ အရာ၀တၳဳမွန္သမွ် -
- တစ္ဘက္ကအေကာင္းေၿပာ ေၿပာလွ်င္ ၿပဳံး၍ၿပတတ္ လက္ခံရတတ္ေခ်၏။
- တစ္ဘက္က အဆုိးေၿပာေၿပာလွ်င္လည္း မဲ့၍ၿပတတ္ ပယ္လွန္ရတတ္ေခ်၏။
- ကုိယ္တုိင္မၿမင္ေတြ႕ရေခ်သၿဖင့္ အေၿပာႏွင့္သာ ေခါင္းညိတ္
ေခါင္းခါေနရရွာ၏။

ေမြးကတည္းက ကဏ္းခဲ့သၿဖင့္ သူကဏ္းတစ္ေယာက္သည္ကား-
- သံပရာသီးကုိ ထန္းလ်က္ေၿပာလည္း၊ ယုံႀကည္တတ္၏။
- ထန္းလ်က္ကုိ သံပုရာသီးဟုေၿပာလည္း ယုံႀကည္ရတတ္၏။
ထုိ႕အတူ ေမြးကတည္းက ဓမၼစကၡဳ ေခၚတရားမ်က္စိမပါရွာသူ
ေ၀ေနယ်မ်ားသည္လည္း မိမိ၏လူမ်ဳိးအလုိက္ ေၿပာေသာစကား၏
ပညတ္၌သာ သိရၿပီး ထုိပညတ္သုိ႕လုိက္၍သာ ၿပဳံးၿခင္း၊ မဲ့ၿခင္း၊
လက္ေမွာက္ၿခင္း၊ လက္လွန္ၿခင္းမ်ဳိးကုိ လုပ္ေနႀကရရွာကုန္၏။

ထုိ႕ေႀကာင့္ ရယူလုိသည္က တကယ့္လမ္းအေကာင္း။
ထလုပ္လုိက္ ၿပန္ေတာ့ တကယ့္မေကာင္းခ်ည္းသာ ၿဖစ္ႀက
ရရွာကုန္၏။ အေကာင္းထင္လ်က္လုပ္မိေလသမွ် မေကာင္းသုိ႕သာ
လမ္းဆုံးရေခ်၏။ မွန္ေသာလမ္းသုိ႕ကား ဆန္႕တငင္ငင္သာရွိႀက
ပါကုန္၏။

ထုိမွန္ေသာ လမ္းကား တစ္ေယာက္ထည္းသြား၍ တစ္ေယာက္ထည္း
ေကာင္းေသာသေဘာ၊ ထုိတစ္ေယာက္ထည္းေကာင္း၍ေႀကြးကင္းေသာ၊
ေႀကြးကင္း၍ ပုိလွ်ံလာသၿဖင့္အမ်ားသုိ႕ေကာင္း ပစၥည္းေ၀ေပးႏုိင္ေသာ
မွန္လမ္းကုိ ငါစြဲအတၱ၊ သာယာစြဲတဏွာ အေဖာ္ပါမွေပ်ာ္တတ္ေသာ
(ကိေလသာတုိ႕၏ဖုံးကြယ္ထားမွဳေႀကာင့္) အကဏ္းသမားတုိ႕သည္
အေကာင္းဟူ၍ လည္းမထင္၊ ေပါင္းေကာင္းေသာအမ်ဳိးဟူ၍ပင္
မမွတ္ခ်င္တတ္ႀကေခ်။

ထုိမ်က္စိလည္လမ္းမွား အကဏ္းသမားတုိ႕ကုိ
မ်က္စိလည္း ႀကည္လင္ လမ္းလည္းမမွား၊ တစ္လမ္းသြားမ်ား
ၿဖစ္ႀကရေလေအာင္ မိမိေရာက္ဖူးထားသည့္ ကိန္းေသေကာင္း
လမ္းႀကီးသုိ႕ ကရုဏာေရွ႕ထားစာနာေသာကုိယ္ခ်င္းစာတရားမ်ား
ေရွ႕တန္းတင္လ်က္ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းၿပေဆာင္ရြက္ေပးႀကၿခင္းၿဖင့္
သာသနာၿပဳ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႕ တကယ္ရွိရမည့္ ၿဖဴစင္ၿမင့္ၿမတ္
စိတ္ကုိ ေမြးၿမဴႀကကုန္ရာ၏။

- ( ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာေဗာဓိၿမဳိင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး )

" အႏွစ္သာရၿပည့္၀ေသာ သာသနာၿပဳနည္း "

" စင္စစ္ အတြင္းသိကၡာမဲ့ေသာ စည္ကားမွဳ မွန္သမွ်
ရွဳပ္ေထြးမွဳ ဗြက္ႏြံတြင္းသုိ႕သာ ေနာက္ဆုံး ဥေခါင္းဆုိက္

ရသည္သာၿဖစ္ေခ်ေတာ့၏။ ပညာကင္းေသာ သဒၶါ
အဖ်င္းသုိ႕သာ သက္ေစ၏။

စင္စစ္ ဘုရားရွင္ညႊန္ႀကားေတာ္မူေသာ သီလ သိကၡာ၊
သမာဓိသိကၡာ၊ ပညာ သိကၡာဟူသည့္ အတြင္းသာသနာေတာ္
တည္ၿခင္းသည္သာ -

* သီလသိကၡာ - မေကာင္းမွဳမွန္သမွ် ဘာတစ္ခုမွ်
မၿပဳက်င့္ၿခင္းၿဖင့္ သာသနာ့သန္ရွင္းေရးကုိ တာ၀န္
ခံႏုိင္ေခ်၏။

* သမာဓိသိကၡာ - ေကာင္းမွဳမွန္သမွ် ဥႆုံၿပည့္၀
ေစၿခင္းၿဖင့္ သာသနာေတာ္တည္တံ့ေရးကုိ တာ၀န္
ခံႏုိင္ေခ်၏။

* ပညာသိကၡာ - မိမိစိတ္ဓာတ္ ၿဖဴစင္ၿမင့္ၿမတ္ၿခင္းၿဖင့္
သာသနာေတာ္ ၿပန္႕ပြားေရးကုိ တာ၀န္ခံႏုိင္ေခ်၏။ "

- ( ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာေဗာဓိၿမဳိင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး )

ပ႒ာန္း တရားေတာ္ 2

http://www.youtubhttp://www.youtube.com/watch?v=5gdIaFluTCUe.com/watch?v=5gdIaFluTCU

စုေပါင္းမဟာဘုံကထိန္ (၂ဝ၁၂)

စုေပါင္းမဟာဘံုကထိန္(၂ဝ၁၂)

ဘုံကထိန္ပြဲ ၁၈.၁၁.၂၀၁၂