ေ၀ေနယ်ေလာကသားတုိ႕မွာကား-
သံသရာတစ္ခြင္ ခရီးၿပင္က်ယ္ႀကီးထဲ၌ မ်က္စိလည္လမ္းမွား၊
အကဏ္း(အကန္း)သြား ဘ၀ၿဖင့္သာလမ္းမ်ားလ်က္၀ဲလည္ေနႀက
ရရွာပါကုန္၏။
အကဏ္းသမားမ်ားပီပီ မမွန္လမ္းသုိ႕ကား ထန္ထန္ႏွင့္ သန္သန္ႀကီးပင္ ေလွ်ာက္ေနႀကရရွာကုန္၏။
လမ္းကားေမွာင္ေမွာင္၊ လူေကာင္ကလည္း ကန္းကန္းၿဖစ္သၿဖင့္ ထင္ရာၿမင္ရာႏွင့္ ေၿခဦးတည့္ရသုိ႕သာစမ္းတမ္းလ်က္ သြားေနႀက
ရရွာပါကုန္၏။
အေမွာင္အတြင္း၌ ပက္ပင္းေတြ႕ရေသာ အရာ၀တၳဳမွန္သမွ် -
- တစ္ဘက္ကအေကာင္းေၿပာ ေၿပာလွ်င္ ၿပဳံး၍ၿပတတ္ လက္ခံရတတ္ေခ်၏။
- တစ္ဘက္က အဆုိးေၿပာေၿပာလွ်င္လည္း မဲ့၍ၿပတတ္ ပယ္လွန္ရတတ္ေခ်၏။
- ကုိယ္တုိင္မၿမင္ေတြ႕ရေခ်သၿဖင့္ အေၿပာႏွင့္သာ ေခါင္းညိတ္
ေခါင္းခါေနရရွာ၏။
ေမြးကတည္းက ကဏ္းခဲ့သၿဖင့္ သူကဏ္းတစ္ေယာက္သည္ကား-
- သံပရာသီးကုိ ထန္းလ်က္ေၿပာလည္း၊ ယုံႀကည္တတ္၏။
- ထန္းလ်က္ကုိ သံပုရာသီးဟုေၿပာလည္း ယုံႀကည္ရတတ္၏။
ထုိ႕အတူ ေမြးကတည္းက ဓမၼစကၡဳ ေခၚတရားမ်က္စိမပါရွာသူ
ေ၀ေနယ်မ်ားသည္လည္း မိမိ၏လူမ်ဳိးအလုိက္ ေၿပာေသာစကား၏
ပညတ္၌သာ သိရၿပီး ထုိပညတ္သုိ႕လုိက္၍သာ ၿပဳံးၿခင္း၊ မဲ့ၿခင္း၊
လက္ေမွာက္ၿခင္း၊ လက္လွန္ၿခင္းမ်ဳိးကုိ လုပ္ေနႀကရရွာကုန္၏။
ထုိ႕ေႀကာင့္ ရယူလုိသည္က တကယ့္လမ္းအေကာင္း။
ထလုပ္လုိက္ ၿပန္ေတာ့ တကယ့္မေကာင္းခ်ည္းသာ ၿဖစ္ႀက
ရရွာကုန္၏။ အေကာင္းထင္လ်က္လုပ္မိေလသမွ် မေကာင္းသုိ႕သာ
လမ္းဆုံးရေခ်၏။ မွန္ေသာလမ္းသုိ႕ကား ဆန္႕တငင္ငင္သာရွိႀက
ပါကုန္၏။
ထုိမွန္ေသာ လမ္းကား တစ္ေယာက္ထည္းသြား၍ တစ္ေယာက္ထည္း
ေကာင္းေသာသေဘာ၊ ထုိတစ္ေယာက္ထည္းေကာင္း၍ေႀကြးကင္
ေႀကြးကင္း၍ ပုိလွ်ံလာသၿဖင့္အမ်ားသုိ႕ေကာင္း
မွန္လမ္းကုိ ငါစြဲအတၱ၊ သာယာစြဲတဏွာ အေဖာ္ပါမွေပ်ာ္တတ္ေသာ
(ကိေလသာတုိ႕၏ဖုံးကြယ္ထားမွဳေႀကာ
အေကာင္းဟူ၍ လည္းမထင္၊ ေပါင္းေကာင္းေသာအမ်ဳိးဟူ၍ပင္
မမွတ္ခ်င္တတ္ႀကေခ်။
ထုိမ်က္စိလည္လမ္းမွား အကဏ္းသမားတုိ႕ကုိ
မ်က္စိလည္း ႀကည္လင္ လမ္းလည္းမမွား၊ တစ္လမ္းသြားမ်ား
ၿဖစ္ႀကရေလေအာင္ မိမိေရာက္ဖူးထားသည့္ ကိန္းေသေကာင္း
လမ္းႀကီးသုိ႕ ကရုဏာေရွ႕ထားစာနာေသာကုိယ္ခ်င္းစ
ေရွ႕တန္းတင္လ်က္ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းၿပေဆာင္ရြက္ေပးႀကၿခင္းၿဖင့္
သာသနာၿပဳ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႕ တကယ္ရွိရမည့္ ၿဖဴစင္ၿမင့္ၿမတ္
စိတ္ကုိ ေမြးၿမဴႀကကုန္ရာ၏။
- ( ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာေဗာဓိၿမဳိင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
ေ၀ေနယ်ေလာကသားတုိ႕မွာကား-
သံသရာတစ္ခြင္ ခရီးၿပင္က်ယ္ႀကီးထဲ၌ မ်က္စိလည္လမ္းမွား၊
ေ၀ေနယ်ေလာကသားတုိ႕မွာကား-
သံသရာတစ္ခြင္ ခရီးၿပင္က်ယ္ႀကီးထဲ၌ မ်က္စိလည္လမ္းမွား၊
အကဏ္း(အကန္း)သြား ဘ၀ၿဖင့္သာလမ္းမ်ားလ်က္၀ဲလည္ေနႀက
ရရွာပါကုန္၏။
အကဏ္းသမားမ်ားပီပီ မမွန္လမ္းသုိ႕ကား ထန္ထန္ႏွင့္ သန္သန္ႀကီးပင္ ေလွ်ာက္ေနႀကရရွာကုန္၏။
လမ္းကားေမွာင္ေမွာင္၊ လူေကာင္ကလည္း ကန္းကန္းၿဖစ္သၿဖင့္ ထင္ရာၿမင္ရာႏွင့္ ေၿခဦးတည့္ရသုိ႕သာစမ္းတမ္းလ်က္ သြားေနႀက
ရရွာပါကုန္၏။
အေမွာင္အတြင္း၌ ပက္ပင္းေတြ႕ရေသာ အရာ၀တၳဳမွန္သမွ် -
- တစ္ဘက္ကအေကာင္းေၿပာ ေၿပာလွ်င္ ၿပဳံး၍ၿပတတ္ လက္ခံရတတ္ေခ်၏။
- တစ္ဘက္က အဆုိးေၿပာေၿပာလွ်င္လည္း မဲ့၍ၿပတတ္ ပယ္လွန္ရတတ္ေခ်၏။
- ကုိယ္တုိင္မၿမင္ေတြ႕ရေခ်သၿဖင့္ အေၿပာႏွင့္သာ ေခါင္းညိတ္
ေခါင္းခါေနရရွာ၏။
ေမြးကတည္းက ကဏ္းခဲ့သၿဖင့္ သူကဏ္းတစ္ေယာက္သည္ကား-
- သံပရာသီးကုိ ထန္းလ်က္ေၿပာလည္း၊ ယုံႀကည္တတ္၏။
- ထန္းလ်က္ကုိ သံပုရာသီးဟုေၿပာလည္း ယုံႀကည္ရတတ္၏။
ထုိ႕အတူ ေမြးကတည္းက ဓမၼစကၡဳ ေခၚတရားမ်က္စိမပါရွာသူ
ေ၀ေနယ်မ်ားသည္လည္း မိမိ၏လူမ်ဳိးအလုိက္ ေၿပာေသာစကား၏
ပညတ္၌သာ သိရၿပီး ထုိပညတ္သုိ႕လုိက္၍သာ ၿပဳံးၿခင္း၊ မဲ့ၿခင္း၊
လက္ေမွာက္ၿခင္း၊ လက္လွန္ၿခင္းမ်ဳိးကုိ လုပ္ေနႀကရရွာကုန္၏။
ထုိ႕ေႀကာင့္ ရယူလုိသည္က တကယ့္လမ္းအေကာင္း။
ထလုပ္လုိက္ ၿပန္ေတာ့ တကယ့္မေကာင္းခ်ည္းသာ ၿဖစ္ႀက
ရရွာကုန္၏။ အေကာင္းထင္လ်က္လုပ္မိေလသမွ် မေကာင္းသုိ႕သာ
လမ္းဆုံးရေခ်၏။ မွန္ေသာလမ္းသုိ႕ကား ဆန္႕တငင္ငင္သာရွိႀက
ပါကုန္၏။
ထုိမွန္ေသာ လမ္းကား တစ္ေယာက္ထည္းသြား၍ တစ္ေယာက္ထည္း
ေကာင္းေသာသေဘာ၊ ထုိတစ္ေယာက္ထည္းေကာင္း၍ေႀကြးကင္
ေႀကြးကင္း၍ ပုိလွ်ံလာသၿဖင့္အမ်ားသုိ႕ေကာင္း
မွန္လမ္းကုိ ငါစြဲအတၱ၊ သာယာစြဲတဏွာ အေဖာ္ပါမွေပ်ာ္တတ္ေသာ
(ကိေလသာတုိ႕၏ဖုံးကြယ္ထားမွဳေႀကာ
အေကာင္းဟူ၍ လည္းမထင္၊ ေပါင္းေကာင္းေသာအမ်ဳိးဟူ၍ပင္
မမွတ္ခ်င္တတ္ႀကေခ်။
ထုိမ်က္စိလည္လမ္းမွား အကဏ္းသမားတုိ႕ကုိ
မ်က္စိလည္း ႀကည္လင္ လမ္းလည္းမမွား၊ တစ္လမ္းသြားမ်ား
ၿဖစ္ႀကရေလေအာင္ မိမိေရာက္ဖူးထားသည့္ ကိန္းေသေကာင္း
လမ္းႀကီးသုိ႕ ကရုဏာေရွ႕ထားစာနာေသာကုိယ္ခ်င္းစ
ေရွ႕တန္းတင္လ်က္ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းၿပေဆာင္ရြက္ေပးႀကၿခင္းၿဖင့္
သာသနာၿပဳ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႕ တကယ္ရွိရမည့္ ၿဖဴစင္ၿမင့္ၿမတ္
စိတ္ကုိ ေမြးၿမဴႀကကုန္ရာ၏။
- ( ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာေဗာဓိၿမဳိင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
ရရွာပါကုန္၏။
အကဏ္းသမားမ်ားပီပီ မမွန္လမ္းသုိ႕ကား ထန္ထန္ႏွင့္ သန္သန္ႀကီးပင္ ေလွ်ာက္ေနႀကရရွာကုန္၏။
လမ္းကားေမွာင္ေမွာင္၊ လူေကာင္ကလည္း ကန္းကန္းၿဖစ္သၿဖင့္ ထင္ရာၿမင္ရာႏွင့္ ေၿခဦးတည့္ရသုိ႕သာစမ္းတမ္းလ်က္ သြားေနႀက
ရရွာပါကုန္၏။
အေမွာင္အတြင္း၌ ပက္ပင္းေတြ႕ရေသာ အရာ၀တၳဳမွန္သမွ် -
- တစ္ဘက္ကအေကာင္းေၿပာ ေၿပာလွ်င္ ၿပဳံး၍ၿပတတ္ လက္ခံရတတ္ေခ်၏။
- တစ္ဘက္က အဆုိးေၿပာေၿပာလွ်င္လည္း မဲ့၍ၿပတတ္ ပယ္လွန္ရတတ္ေခ်၏။
- ကုိယ္တုိင္မၿမင္ေတြ႕ရေခ်သၿဖင့္ အေၿပာႏွင့္သာ ေခါင္းညိတ္
ေခါင္းခါေနရရွာ၏။
ေမြးကတည္းက ကဏ္းခဲ့သၿဖင့္ သူကဏ္းတစ္ေယာက္သည္ကား-
- သံပရာသီးကုိ ထန္းလ်က္ေၿပာလည္း၊ ယုံႀကည္တတ္၏။
- ထန္းလ်က္ကုိ သံပုရာသီးဟုေၿပာလည္း ယုံႀကည္ရတတ္၏။
ထုိ႕အတူ ေမြးကတည္းက ဓမၼစကၡဳ ေခၚတရားမ်က္စိမပါရွာသူ
ေ၀ေနယ်မ်ားသည္လည္း မိမိ၏လူမ်ဳိးအလုိက္ ေၿပာေသာစကား၏
ပညတ္၌သာ သိရၿပီး ထုိပညတ္သုိ႕လုိက္၍သာ ၿပဳံးၿခင္း၊ မဲ့ၿခင္း၊
လက္ေမွာက္ၿခင္း၊ လက္လွန္ၿခင္းမ်ဳိးကုိ လုပ္ေနႀကရရွာကုန္၏။
ထုိ႕ေႀကာင့္ ရယူလုိသည္က တကယ့္လမ္းအေကာင္း။
ထလုပ္လုိက္ ၿပန္ေတာ့ တကယ့္မေကာင္းခ်ည္းသာ ၿဖစ္ႀက
ရရွာကုန္၏။ အေကာင္းထင္လ်က္လုပ္မိေလသမွ် မေကာင္းသုိ႕သာ
လမ္းဆုံးရေခ်၏။ မွန္ေသာလမ္းသုိ႕ကား ဆန္႕တငင္ငင္သာရွိႀက
ပါကုန္၏။
ထုိမွန္ေသာ လမ္းကား တစ္ေယာက္ထည္းသြား၍ တစ္ေယာက္ထည္း
ေကာင္းေသာသေဘာ၊ ထုိတစ္ေယာက္ထည္းေကာင္း၍ေႀကြးကင္
ေႀကြးကင္း၍ ပုိလွ်ံလာသၿဖင့္အမ်ားသုိ႕ေကာင္း
မွန္လမ္းကုိ ငါစြဲအတၱ၊ သာယာစြဲတဏွာ အေဖာ္ပါမွေပ်ာ္တတ္ေသာ
(ကိေလသာတုိ႕၏ဖုံးကြယ္ထားမွဳေႀကာ
အေကာင္းဟူ၍ လည္းမထင္၊ ေပါင္းေကာင္းေသာအမ်ဳိးဟူ၍ပင္
မမွတ္ခ်င္တတ္ႀကေခ်။
ထုိမ်က္စိလည္လမ္းမွား အကဏ္းသမားတုိ႕ကုိ
မ်က္စိလည္း ႀကည္လင္ လမ္းလည္းမမွား၊ တစ္လမ္းသြားမ်ား
ၿဖစ္ႀကရေလေအာင္ မိမိေရာက္ဖူးထားသည့္ ကိန္းေသေကာင္း
လမ္းႀကီးသုိ႕ ကရုဏာေရွ႕ထားစာနာေသာကုိယ္ခ်င္းစ
ေရွ႕တန္းတင္လ်က္ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းၿပေဆာင္ရြက္ေပးႀကၿခင္းၿဖင့္
သာသနာၿပဳ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႕ တကယ္ရွိရမည့္ ၿဖဴစင္ၿမင့္ၿမတ္
စိတ္ကုိ ေမြးၿမဴႀကကုန္ရာ၏။
- ( ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာေဗာဓိၿမဳိင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen