"ေသာတာပန္၏ ထူးျခားခ်က္(၇)ရပ္"

‎

ကုိယ့္ခႏၶာကုိ ဉာဏ္စုိက္ၾကည့္လုိက္ရင္ ေ၀ဒနာေပၚလဲ ေဖာက္ျပန္သြားတာပဲ၊ ပ်က္စီးသြားတာပဲ။ ေ၀ဒနာ႐ႈလုိက္ေတာ့ ေ၀ဒနာေလးက ျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္နဲ႔ သူ႔သေဘာသူ စြန္႔စြန္႔သြားတယ္။

★သုခေ၀ဒနာကလဲ သုခေ၀ဒနာသေဘာစြန္႔တယ္။ ဒုကၡေ၀ဒနာကလဲ ဒုကၡေ၀ဒနာသေဘာစြန္႔တယ္။
ဥေပကၡေ၀ဒနာကလဲ ဥေပကၡေ၀ဒနာသေဘာ စြန္႔တယ္။
ေလာဘစိတ္ကလဲ ေလာဘသေဘာစြန္႔တယ္။
စြန္႔ၿပီး အနိစၥသေဘာခ်ည္း ျဖစ္ၿပီးပ်က္တာခ်ည္းျပတယ္။ ဒီလုိခ်ည္းျပေနေတာ့ ဒါေတြဟာ "၀ိပရိဏာမလကၡဏံ ဒုကၡသစၥံ"ပဲ။

ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့၀ိပရိဏာမလကၡဏာေတြခ်ည္းပဲ၊
ေဖာက္ျပန္တာခ်ည္းပဲ။အထည္မက်န္ဘူး။ ေ၀ဒနာေပၚရင္
ေ၀ဒနာၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေ၀ဒနာေလးကို ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။

★ ေ၀ဒနာပ်က္ပ်က္ စိတ္ပ်က္ပ်က္ ႐ုပ္ပ်က္ပ်က္ အထည္မက်န္ဘူး။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတာကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရမယ္။ ဒီလုိျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး ဒုကၡသစၥာပါလား၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတာမွ တစ္ပုိင္းတစ္စေတာင္မက်န္ေတာ့ပါလား လုိ႔ ေရွးဦးစြာ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာျမင္ရမယ္။ ျမင္ၿပီးေတာ့ မိမိခႏၶာႀကီးသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈမွတစ္ပါး ဘာမွမရွိ၊ တကယ့္ကုိ ရြံစရာ မုန္းစရာခႏၶာႀကီးပါလားလုိ႔ ဉာဏ္တက္လာမယ္။ ဉာဏ္တက္ၿပီးေနာက္ ရြံစရာမုန္းစရာခႏၶာႀကီးေတာ့ သိမ္းမွေတာ္မယ္၊ သိမ္းမွေအးမယ္၊ ရခ်င္စရာတစ္ကြက္မွမရွိဘူးဆုိတဲ့ ဉာဏ္တက္လာလိမ့္မယ္။ ဒီဉာဏ္တက္လာခဲ့ရင္ ေရွ႕ဒုကၡေတြ ခ်ဳပ္သြားလိမ့္မယ္။ ၀ိပရိဏာမဒုကၡေတြ ခ်ဳပ္သြားလိမ့္မယ္။★

★အ၀ိပရိဏာမ နိဗၺာန္ေပၚလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့မွပဲ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ ၀ိပရိဏာမေတြ မရွိေတာ့ဘူး၊ အခုမွပဲ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈႀကီးဇာတ္သိမ္းသြားတာ ေတြ႕ရေတာ့တယ္ဆုိတဲ့ ဉာဏ္လာတယ္။ ဒါျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈဇာတ္သိမ္းတာက နိေရာဓသစၥာ၊ ေတြ႔တဲ့ဉာဏ္က မဂၢသစၥာဆုိေတာ့ ေသာတာပန္တည္ေရာ။ မဂ္ရ ဖုိလ္ရတာပဲ။ မဂ္ဖုိလ္ရရင္ ပစၥေ၀ကၡဏာ ရတာပဲ။ ပစၥေ၀ကၡဏာရတာ အထူးေျပာဖုိ႔မလုိဘူး၊ ၀ီထိနိယာမသေဘာအတုိင္း မဂ္ဖုိလ္ရရင္ သူရမွာပဲ။ မဂ္ရဖုိ႔သာ အဓိကျဖစ္တယ္။

★၀ိပရိဏာမဒုကၡသစၥာျမင္ေနတုန္း ကိစၥဉာဏ္။ ၀ိပရိဏာမဆံုးသြားတာျမင္လုိက္ေတာ့ ကတဉာဏ္။ ကတဉာဏ္ဆုိတာ ငါေသာတာပန္တည္ၿပီလုိ႔ သိလုိက္ရတဲ့ဉာဏ္။ မဂ္ဉာဏ္ကတက္ၿပီး ေသာတာပန္တည္ၿပီလုိ႔သိလုိက္ရတဲ့ဉာဏ္၊ ေဖာက္ျပန္တဲ့ကိစၥေတြ မျမင္ေတာ့ဘဲ ေဖာက္ျပန္တဲ့ကိစၥေတြ ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘဲ ေဖာက္ျပန္ျခင္းကင္းတာကို ျမင္တဲ့ဉာဏ္ဟာ ကတဉာဏ္။

ဒါျဖင့္ ခႏၶာကုိယ္ထဲ ဘာေပၚေပၚ ဒုကၡသစၥာခ်ည္းေပၚတာပဲလုိ႔ သိတဲ့ဉာဏ္က သစၥဉာဏ္၊ ေပၚတာဟူသေရြ႕ ဒုကၡသစၥာလုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်။ သူ႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ကိစၥကုိသိေတာ့ ကိစၥဉာဏ္၊ ေပၚလာတာေလးေတြက ေပၚလာတဲ့သေဘာေတြ အကုန္စြန္႔ၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတာေလးေတြပဲ ဆက္တုိက္ျမင္ေနရင္ ဒါကို ကိစၥဉာဏ္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ကိစၥ မျမင္ျပန္ေတာ့ ကတဉာဏ္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာေတြေတာ့မျမင္ရေတာ့ဘူး၊ မေဖာက္ျပန္မပ်က္စီးတဲ့ ခ်မ္းသာေလးတစ္ခုတည္းပဲ ျမင္ေနတယ္ဆုိရင္ ဒါ ကတဉာဏ္ပဲ။ ဒီဉာဏ္သံုးဉာဏ္နဲ႔ပဲ တက္လုိက္ပါ။

★အက်ဥ္းအားျဖင့္
သစၥာသိရင္ သစၥဉာဏ္၊
ေဖာက္ျပန္တာသိရင္ ကိစၥဉာဏ္၊
ေဖာက္ျပန္တာေတြ မေတြ႕ေတာ့ဘူးဆုိရင္ ကတဉာဏ္။★

★ကတဉာဏ္ဆုိက္ရင္ ေသာတာပန္တည္ၿပီ။
ေသာတာပန္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေသာတာပန္စိတ္ေပၚတာပါပဲ။ ႐ုပ္ပုိလွလာတာလဲမဟုတ္ဘူး၊ ဆုိင္းဘုတ္ဆြဲထားတာလဲမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေသာတာပန္မွာေပၚတဲ့ ေသာတာပန္စိတ္သည္ ပုထုဇဥ္နဲ႔ မတူတာ ခုႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။★

★★ေသာတာပန္လဲ ေလာဘ ျဖစ္ေသးတယ္၊
ေဒါသလဲ ျဖစ္ေသးတယ္၊
ေမာဟလဲ ျဖစ္ေသးတယ္။
ထိနမိဒၶ ငိုက္မ်ည္းစိတ္ေတြလဲ ျဖစ္ေသးတယ္။
ဥဒၶစၥ ပ်ံ႕လြင့္မႈေတြလဲ ျဖစ္ေသးတယ္။
ကုကၠဳစၥလဲ ျဖစ္ေသးတာပဲ။
ဒီတရားေတြက ပုထုဇဥ္မွာလဲ ျဖစ္တယ္၊ ေသာတာပန္မွာလဲ ျဖစ္တယ္ဆုိေတာ့ တူေနတဲ့သေဘာေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါျဖင့္ ဘယ္လုိထူးလဲဆုိရင္ ပုထုဇဥ္က ဒီတရားေတြျဖစ္ရင္ ျဖစ္ေၾကာရွည္တယ္။ ကတဉာဏ္ရလို႔ ေသာတာပန္တည္ၿပီးသားပုဂၢိဳလ္က
ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္ေပမယ့္ ျဖစ္ေၾကာမရွည္ဘူး။★★

★ပုထုဇဥ္က ေလာဘျဖစ္လုိက္ၿပီဆုိရင္လဲ ဒီေလာဘခ်ည္းပဲ အၾကာႀကီးျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ေဒါသျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္လဲ
ေဒါသခ်ည္းပဲျဖစ္လို႔ မေက်မခ်မ္းႏုိင္ဘူး။ ဒါဟာ ျဖစ္ေၾကာရွည္တာပဲ။ ဒုကၡခ်ဳပ္ၿပီးသား ေသာတာပန္ကေတာ့ ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ျဖစ္သြားတယ္လုိ႔
ေနာက္က တစ္ခါတည္း ဉာဏ္လုိက္တယ္။ ျဖစ္ရင္ ခ်က္ခ်င္းသိတယ္၊ ျဖစ္ေၾကာမရွည္ေတာ့ဘူး။ ငါေလာဘျဖစ္သြားတယ္လို႔ ေနာက္ကေန ဉာဏ္နဲ႔ ခ်က္ခ်င္း အသိေလးလုိက္လာတယ္။ ေဒါသျဖစ္ရင္လဲ ဉာဏ္အသိ ခ်က္ခ်င္းလုိက္တယ္။ ထိနမိဒၶျဖစ္ရင္လဲ ခ်က္ခ်င္းလုိက္တာပဲ။ မသိလုိက္တာဆုိတာ မရွိဘူး။ ေလာဘျဖစ္ျဖစ္၊ ေဒါသျဖစ္ျဖစ္၊ ထိနမိဒၶျဖစ္ျဖစ္၊ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္တာပဲ၊ မပယ္ႏုိင္ေသးလုိ႔ ျဖစ္တာ။★

★ ေသာတာပတၱိမဂ္က ဒိ႒ိနဲ႔ ၀ိစိကိစၧာပဲ ပယ္ႏုိင္ေသးတာ။★

☑ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြက မပယ္ႏုိင္ေသးေတာ့ လာမွာပဲ။ လာပင္လာေသာ္လဲ ခ်က္ခ်င္း ေနာက္က ျပန္သိတယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္က ေနာက္က ျဖတ္ျဖတ္လုိက္တယ္။ ပုထုဇဥ္ကေတာ့ မျဖတ္ဘူး၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တန္းေနေအာင္ သြားတာပဲ။ ဥပမာ ပုထုဇဥ္က ေဒါသျဖစ္ရင္ ကမၻာမေက်ဘူးဆုိၿပီး ေတးထားတယ္။ ေသာတာပန္ကေတာ့ ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္လုိက္တာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္က အသိနဲ႔ ျပန္လုိက္ေပးလုိက္တယ္။ ဒါနံပါတ္(၁)ကြာျခားမႈပဲ။ ျဖစ္ေၾကာရွည္နဲ႔ ျဖစ္ေၾကာတုိကြာတယ္။

☑နံပါတ္(၂)က ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြ မပယ္ႏုိင္ေသးေတာ့ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လုိ႔ ေပၚလာခဲ့ေသာ္လဲ ဒီကိေလသာေတြ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္လုိက္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ ေပၚလာတယ္။ သိ႐ံုတင္မကဘူး၊ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့အထိလာတယ္။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြကေတာ့ ပုထုဇဥ္လုိပဲ ျဖစ္တာပဲ။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္မွန္းသိတဲ့အတြက္ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္လုိက္မယ္ဆုိၿပီး ျဖစ္ပ်က္႐ႈလုိက္ေတာ့ ၿငိမ္းေအးသြားတာပဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ မေက်ဘူး ဘာညာဆုိတာေတြ မက်န္ရစ္ေတာ့ဘူး။ ကိေလသာေတြ လာေသာ္လဲ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္ပစ္လုိက္တယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္အားျဖင့္ မွားရင္ မွားမွန္း ခ်က္ခ်င္းသိတယ္၊ ၿငိမ္းေအာင္လုပ္ပစ္တယ္။ ေလာဘ ေဒါသေတြနဲ႔ မွားတာကုိေျပာတာ။

☑(၃)နံပါတ္က ဒီဘုရားသာသနာမွတစ္ပါး အျခားသာသနာမွာ ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ အနာဂါမ္ ရဟႏၲာမရွိဘူးလုိ႔ ယံုၾကည္တယ္။ ကုိယ္တုိင္သိလာတာ။ သိလာလို႔ ယံုၾကည္တာ။

☑(၄)နံပါတ္က ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ဘုရားပညတ္ထားတဲ့သိကၡာပုဒ္တစ္ခုခု ခ်ိဳးေဖာက္မိရင္ အျပစ္သင့္တယ္။ အာပတ္သင့္တယ္။ အဲဒီအျပစ္ကုိ သိလုိက္တာနဲ႔ ေပ်ာက္သြားေအာင္ ခ်က္ခ်င္း ေဒသနာၾကားတယ္။ အာပတ္ကုစားတာေခၚတယ္။ လူေတြမွာေတာ့ တစ္ခုခု မွားလုိ႔ရွိရင္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ၿပီး ေျပလည္ေအာင္လုပ္လုိစိတ္ေပၚလာတယ္။ မွားတဲ့ဥစၥာ ခ်က္ခ်င္း ေျပေအာင္လုပ္ခ်င္စိတ္ေပၚလာတာ။ မွားမိတာ သိလုိက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ဘုရားေရွ႕သြားၿပီး ကမၼ႒ာန္းထုိင္ပစ္လုိက္ၿပီး မွားတဲ့အျပစ္ေတြ ေျပေျပာက္ေအာင္ လုပ္လုိက္တယ္။ ဒါေသာတာပန္ရဲ႕စိတ္ထားပဲ။

☑နံပါတ္(၅)က အမႈကိစၥအတြက္ ႐ံုးကန္ကနားေခၚေသာ္ျငားလဲ လုိက္ေတာ့လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာေတာ့ အပ်က္မခံဘူး။ ကိစၥႀကီးငယ္ရွိလုိ႔ အကူအညီလုိရင္ အကူအညီေတာ့ ေပးတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာေတာ့ အပ်က္မခံဘူး။ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အဟုတ္လုပ္အေျပာခုိင္းလဲ သူမေျပာဘူ၊ အလိမ္ခုိင္းလဲ မလိမ္ဘူး၊ မတရား ထြက္ဆုိတာမ်ိဳး သူမလုပ္ေတာ့ဘူး။ အမွန္ေျပာရင္ ဘယ္လုိလုပ္မယ္၊ ဘာလုပ္မယ္စသည္ၿခိမ္းေျခာက္ေနေစကာမူ သူကေတာ့ အမွန္အတိုင္းပဲ ထြက္ဆုိတယ္။ ဒီလုိေျပာေပးရင္ ေငြေပးမယ္၊ ဘာေပးမယ္ေျပာလဲ သူကေတာ့ မဟုတ္မမွန္တာကုိ အဟုတ္အမွန္လုပ္ၿပီး ေျပာမေပးေတာ့ဘူး။

☑နံပါတ္(၆)က တရားေဟာေနတဲ့အခါ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ သိၿပီး စိတ္ဟာဘယ္မွမသြားဘဲနဲ႔ နာေလ့ရွိတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ေတြ နာၾကားရတဲ့အခါ အာ႐ံုတစ္ပါး စိတ္မသြားဘဲ စူးစူးစုိက္စုိက္ နာႏုိင္ျခင္းသည္ ေသာတာပန္ရဲ႕ သေဘာပဲ။

☑နံပါတ္(၇)က တရားေတာ္ေတြ နာၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္ ေျပာလုိ႔လဲ မၿပီးႏုိင္၊ ၀မ္းေျမာက္လုိ႔လဲ မဆံုးႏုိင္ဘူးတဲ့။ သိပ္ၿပီး သေဘာက်လြန္းလုိ႔ ပီတိေသာမနႆေတြျဖစ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္ႏုိင္ဘူး။

★★★အက်ဥ္းျပန္ခ်ဳပ္လုိက္ရင္-★★★

၁။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ေပၚတုိင္ေပၚတုိင္း ခ်က္ခ်င္းသိတာသည္ ေသာတာပန္ရဲ႕အသိ။

၂။ သိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ၿငိမ္းေအးေအာင္လုပ္ႏုိင္ျခင္းသည္ ေသာတာပန္ရဲ႕ အသိ။

၃။ ဤသာသနာမွတစ္ပါး အျခားသာသနာမွာ ထြက္ရပ္လမ္းလံုး၀မရွိဘူးဆုိတဲ့ယံုၾကည္မႈဟာလဲ ေသာတာပန္ရဲ႕ သဒၶါ။

၄။ က်ဴးလြန္ထားတဲ့အျပစ္ကုိ ခ်က္ခ်င္း ကုသလုိတဲ့စိတ္ေပၚတာဟာလဲ ေသာတာပန္ရဲ႕ သေဘာ။

၅။ ကိစၥႀကီးငယ္ရွိလို႔ အကူအညီ သက္ေသလုိက္ရျငားေသာ္လဲ သီလ သမာဓိ ပညာ အပ်က္မခံတာသည္ ေသာတာပန္ရဲ႕သေဘာ။

၆။ တရားေတာ္ေတြကုိ အာ႐ံုတစ္ပါး စိတ္မသြားဘဲ အနက္အဓိပၸါယ္သိၿပီး နာႏုိင္ျခင္းသည္ ေသာတာပန္။

၇။ ခႏၶာဉာဏ္ေရာက္တရားေတြနာရေတာ့ ၀မ္းေျမာက္လုိ႔မဆံုး ၾကည္ၫိုလုိ႔မဆံုး ေက်းဇူးတင္လုိ႔ မဆံုးျဖစ္တာသည္ ေသာတာပန္။

ပုထုဇဥ္နဲ႔ ေသာတာပန္ ဒီ(၇)ခ်က္မွာ ထူးျခားတယ္တဲ့။ ေကာသမၻီရဟန္းေတြ အေၾကာင္းျပဳၿပီးေဟာတာ။ ဥပမာ ေသာတာပန္လဲ ရန္ေတာ့ ျဖစ္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မွန္းေနာက္ကသိတယ္။ သိလုိက္ေတာ့ ၿငိမ္းေအာင္လုပ္လုိက္တယ္။ သိလို႔ ကုသလိုက္တယ္။ သူတစ္ပါးကိစၥေဆာင္ရြက္ရာမွာ သီလ သမာဓိ ပညာကုိသာ ငဲ့ေလ့ရွိတယ္။ တရားနာတဲ့အခါမွာ အျခားစိတ္ေတြ အ၀င္မခံဘူး။ တရားနာရေတာ့ ၀မ္းသာလုိ႔မဆံုး ပီတိေသာမနႆေတြလဲ ျဖစ္လုိ႔မဆံုးဘူးတဲ့။ ဒါ ပုထုဇဥ္နဲ႔ မတူတဲ့အခ်က္ (၇)ခ်က္။ ဒီ(၇)ခ်က္နဲ႔ ကုိက္ညီၿပီဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေသာတာပန္ျဖစ္ေနၿပီလုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်လုိက္ပါ။

(မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေဟာတရားမ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပျခင္းသာျဖစ္သည္။)

ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ

ဓမၼစႀကာရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲနွင္႔ ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းပြဲ

ဖရန္႔ဖတ္ၿမိဳ႔တြင္ ေနထိုင္ႀကကုန္ေသာ ဓမၼ မိတ္ေဆြ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔....
 ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႔တြင္ မွာ ႏွစ္ေဟာင္း ကုန္၍ ႏွစ္သစ္ကူးအခါသမယတြင္ ဓမၼစႀကာ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္၍ ေမတၱာပို႔ဆုေတာင္းကာ ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆို ႀကပါကုန္စို႔။
  အခ်ိန္၊ ၁၇:၀၀ တိတိ
  ေနရာ၊ Gutleut Straße 127, 60327 Frankfurt am Main. (MBCG ေက်ာင္း)

ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲျခင္း

ရဟန္းတို ့-
ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲျခင္း ေစတနာရဲ႕အက်ိဳးကုိ
ငါဘုရား သိသလို၊ သတၱ၀ါမ်ား သိၾကမယ္ဆိုရင္ . .

• ကုိယ္စားမယ့္၀တၳဳထဲက၊ သူတစ္ပါးကုိ မေပးကမ္းပဲ၊
ဘာကိုမွ် စားႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။

• ကုိယ့္ပစၥည္းကုိ မေပးရက္တဲ့ အကုသုိလ္စိတ္ေတြလည္း၊
သတၱ၀ါတို႔ကုိ ႏွိပ္စက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေပ။

( ဣတိ၀ုတ္ပါဠိေတာ္၊ ဒါနသုတ္ )

ရုပ္ကိုျပဳျပင္တဲ့ အေၾကာင္းတရား

ရုပ္ကိုျပဳျပင္တဲ့ အေၾကာင္းတရား ေလးပါးက ကံ, စိတ္, ဥတု, အာဟာရ။ ကံတရားက ရုပ္ကိုျပင္တယ္။ ကံကေသဆိုလွ်င္ေသတာဘဲ။
စိတ္ကလည္း ျပဳျပင္တယ္။ စိတ္ညွိဳးေတာ့ ရုပ္လည္းညွိဳးတယ္။ ဥတုကလည္း ျပဳျပင္တယ္။ ဥတုေအးလွ်င္ ရုပ္က အေအးရုပ္၊ ဥတုက ပူေတာ့ အပူရုပ္။
အာဟာရကလည္း ရုပ္ကိုျပဳျပင္တယ္။ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေတာ့ တစ္မ်ိဳး။ ၀မ္းျပည့္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးနဲ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဳျပင္ေပးေနတာဘဲ။

ဒီေလးခုက ျပဳျပင္လိုက္လို႕ ေပၚလာရတဲ့ ရုပ္တရားေတြဟာ သခၤါရဘဲ။ သူတို႕ျပဳျပင္လို႕ ေပၚလာရတာျဖစ္လို႕ ဘယ္ရုပ္မဆို သခၤါရဘဲ။

နာမ္ဆိုတာလည္း အာရံု နဲ႕ ဒြါရ တိုက္ဆိုင္မွ ေပၚလာရတယ္။
ဥပမာ - မ်က္လံုးအၾကည္, နားအၾကည္ စတဲ့ အၾကည္ရုပ္ေတြက အခံဓာတ္။
အဆင္းအာရံု, အသံအာရံုစတဲ့ အာရံုတရားေတြက အတိုက္ဓာတ္။
အဲဒီ အာရံုေတြနဲ႕ အၾကည္ဒြါရနဲ႕ တိုက္ဆိုင္တဲ့အခါမွာ နာမ္တရားေတြ ျဖစ္ေပၚလာရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နာမ္တရားဟာလည္း၊ အာရံုနဲ႕ ဒြါရက ျပဳျပင္လို႕ ေပၚလာရတဲ့ တရားျဖစ္လို႕၊ နာမ္ဟာလည္း သခၤါရဘဲ။

ဒကာ, ဒကာမတို႕ခႏၶာမွာ ရုပ္နဲ႕နာမ္ဘဲရွိတယ္။ အေၾကာင္းေလးပါး ျပဳျပင္တာက ရုပ္။ အေၾကာင္းႏွစ္ပါး ျပဳျပင္ထားတာက နာမ္။ ဒီႏွစ္မ်ိဳးဘဲ ခႏၶာမွာရွိတယ္။ ဒီလိုျပဳျပင္ထားတဲ့ ခႏၶာငါးပါး (ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး) ဟာ သခၤါရဘဲ, သခၤါရအစုဘဲဆိုတာ မွတ္ထားၾက။

ဒီေတာ့ ဒီခႏၶာထဲမွာ ကိုယ္လုပ္ထားတာ မပါဘူး။ ကုိယ္လုပ္လို႕ျဖစ္တဲ့ပစၥည္း တစ္ခုမွ မပါဘူး။ နာမ္ထဲမွာလည္း မပါဘူး။ ရုပ္ထဲမွာလည္း မပါဘူး။ ဒီရုပ္, ဒီနာမ္ဟာ အေၾကာင္းတရားက လုပ္ေပးထားလို႕ ျဖစ္ေပၚရတဲ့တရားဘဲ။ ဒီခႏၶာဟာ သူမ်ားျပဳျပင္ထားတဲ့ သခၤါရအစုဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က ဒီရုပ္ ဒီနာမ္ ဒီခႏၶာေတြကို "ငါ" မစြဲနဲ႕တဲ့။ သူမ်ားျပဳျပင္ထားတဲ့ သခၤါရမို႕ သခၤါရလို႕ဘဲ သေဘာထားလိုက္ၾကတဲ့။ ဒီဟာေတြအေပၚမွာ "ငါ" ၀င္မရႈပ္နဲ႕တဲ့။ "ငါ" ၀င္ရႈပ္ရင္ သကၠာယဒိ႒ိဘဲလို႕ ေဟာေတာ္မူထားခဲ့တယ္။

ဒီအထဲမွာ ငါပိုင္တာ ငါဆိုင္တာ မပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ "ငါပိုင္" "ငါဆိုင္" ဆိုတာလည္း ၀င္ၿပီးမရႈပ္ၾကေစနဲ႕လို႕ သတိေပးလိုက္ပါတယ္။ ရုပ္ေရာ နာမ္ေရာ၊ သူ႕အေၾကာင္းတရားက ျပဳျပင္ေပးလို႕ ျဖစ္ၾကရတာ။ ကိုယ္ပိုင္ ကုိယ္ဆိုင္တာ မဟုတ္လို႕ အနတၱတရားေတြဘဲလို႕ သေဘာေပါက္ၾက။

( မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး )

ေ၀းေသာ္လည္း နီးပါသည္။

အနာထပိဏ္သူေ႒း၏သမီး စူဠသုဘဒၵါသည္ ဥဂၢျမိဳ႔မွ သူေ႒းသားႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမား၏၊ ထို႔ေနာက္ လင္ေယာက်္ားအိမ္သို႔ လိုက္ေနရ၏၊ ေယာက်္ားသည္ တိတိၳိမ်ားကို ကိုးကြယ္သူျဖစ္သည္။ သူ၏အိမ္၌ မဂၤလာပြဲ က်င္းပေသာအခါ အ၀တ္မ၀တ္ေသာ တိတၳိဆရာႀကီးမ်ားကို ဖိတ္ေခၚေကၽြးေမြး၏၊ ေယာကၡမမ်ားက စူဠသုဘဒၵါအား ရွိခိုးရန္ေခၚ၏၊ စူဠသုဘဒၵါသည္ တိတၳိမ်ားကို ၾကည့္ရန္ရွက္သျဖင့္ အနားမလာေပ။

ထို႔ေနာက္ ေယာကၡမမ်ားအား ျမတ္ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ေျပာျပရာ၊
အိမ္သို႔ ပင့္ဖိတ္ခြင့္ျပဳသျဖင့္၊ စူဠသုဘဒၵါသည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ ရွိရာဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူ၍ . .
"အရွင္ဘုရား၊ မနက္ဖန္ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္တကြ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရန္ ၾကြေတာ္မူပါ၊ ဤပန္းျဖင့္ ပူေဇာ္ပင့္ဖိတ္ပါသည္" ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳ၍ ျမတ္ေလးပန္းရွစ္ဆုပ္ကို ေကာင္းကင္သို႔ လႊင့္တင္လိုက္၏။

ပန္းမ်ားသည္ ဘုရားရွင္အထံ ေရာက္သြားျပီး၊ တရားပလႅင္အထက္၀ယ္ ပန္းမ်က္ႏွာၾကက္ျဖစ္၍ တည္၏၊ ထိုအခ်ိန္တြင္ အနာထပိဏ္သူေ႒းက နက္ျဖန္ သူ၏အိမ္သို႔ ဆြမ္းစားၾကြပါ-ဟု လာပင့္ရာ၊ ဘုရားရွင္က၊ ဥဂၢျမိဳ႔မွ စူဠသုဘဒၵါ၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္ကို လက္ခံျပီးေၾကာင္း မိန္႔ၾကား၏၊

အနာထပိဏ္သူေ႒းက၊ "အရွင္ဘုရား - စူဠသုဘဒၵါသည္ ဤအရပ္မွ ယူဇနာ တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္ ေ၀းေသာအရပ္၌ ေနသည္မဟုတ္ပါေလာ" ဟု ေလွ်ာက္ထားသည္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က၊
"ဒါယကာႀကီး - သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ ေ၀းေသာအရပ္၌ ေနေသာ္လည္း မ်က္ေမွာက္အနီး၌ တည္သကဲ့သုိ႔ ထင္ရွားရွိကုန္၏" ဟု မိန္႔ေတာ္မူျပီး ေအာက္ပါေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။

ေနာက္ေန႔တြင္ နတ္သိၾကားတို႔၏ အကူအညီျဖင့္ ဘုရားရွင္ႏွင့္တကြ သံဃာေတာ္မ်ား ၾကြေရာက္၍ တရားေဟာေတာ္မူရာ၊ ဥဂၢသူေ႒း ဇနီးေမာင္ႏွံႏွင့္တကြ ပရိသတ္အေပါင္းသည္ ေသာတာပန္စသည္ ျဖစ္ၾကေလသတည္း။

"ဟိမ၀ႏၲာေတာင္သည္ အေ၀း၌တည္ေနေသာ္လည္း ထင္ရွားသကဲ့သို႕၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႕သည္ အေ၀း၌ပင္ ေနေသာ္လည္း၊ ထင္ရွားကုန္၏။ ညအခါ ပစ္လႊတ္လိုက္ေသာ ျမားတို႕သည္ မထင္ရွားကုန္သကဲ့သို႕၊ သူယုတ္မာတို႕သည္ အနီး၌ တည္ေနၾကေသာ္လည္း၊ မထင္ရွားၾကကုန္"

( ဓမၼပဒ - ပကိဏၰက၀ဂ္ )

‎'အတၱ' ဘယ္မွာ မရွိပါဘဲ . .

သာ၀တၳိၿမိဳ႕ေတာ္မွ အာနႏၵာမည္ေသာ သူေ႒းႀကီးတစ္ဦးသည္ ကုေဋေလးဆယ္ၾကြယ္၀ပါေသာ္လည္း အလြန္တရာကပ္ေစးႏွဲသည္ ျဖစ္၍
မိမိသား မူလသီရိအား၊ ရွိေနေသာဥစၥာကို သူတစ္ပါးအား မေပးရန္၊ အသစ္အသစ္ေသာဥစၥာကို တိုးပြားေအာင္ႀကိဳးစားရန္၊ တစ္က်ပ္တစ္ျပားကိုမွ် အက်ိဳးမဲ့ကုန္ခမ္းေအာင္ မျပဳလုပ္ရန္၊ ဤသံုးခ်က္ေသာ အဆံုးအမကို ေပးေလ့ရွိသည္။

တစ္ေန႕ေသာအခါ သူေ႒းႀကီးကြယ္လြန္၍၊ ၿမိဳ႕တံခါးအနီး စ႑ာလရြာတစ္ရြာရွိ စ႑ာလအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ထံတြင္ ပဋိသေႏၶတည္ေန၏။ ထိုသူငယ္ ပဋိသေႏၶတည္ေနသည္မွစ၍၊ စ႑ာလအမ်ိဳးအႏြယ္၀င္ တစ္ေထာင္တို႕သည္ အခစားအလုပ္မ်ား မရၾကေတာ့ေပ။ ထမင္းက်န္ ဟင္းက်န္ကိုမွ် ၀လင္ေအာင္မစားရေတာ့ေပ။
သို႕ျဖစ္၍ လူတစ္ေထာင္ကို ထက္၀က္စီခြဲ၍ ဆင့္ကာဆင့္ကာ သူယုတ္မာကို ရွာေဖြၾကေလရာ၊ ထိုသူငယ္ကို ကုိယ္၀န္ေဆာင္ရသူပါေသာ အုပ္စုသည္၊ ငတ္ျပတ္ဆင္းရဲသည္ခ်ည္း ျဖစ္ေန၏။
ဤသို႕ျဖင့္ ထုိအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္တည္းကိုပင္ သူယုတ္မာျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ၾက၍၊ အားလံုးက ႏွင္ထုတ္လိုက္ၾကေလသည္။

စ႑ာလအမ်ိဳးသမီးသည္ ရုပ္ဆိုးလွေသာသားတစ္ေယာက္ကို ဖြားျမင္ပါေသာ္လည္း၊ မိခင္စိတ္ျဖင့္ မစြန္႕ပစ္ႏိုင္ဘဲ ႏို႕ခ်ိဳတိုက္ေကြ်း ေမြးျမဴရ၏။ သို႕ရာတြင္၊ ထိုကေလးႏွင့္အတူတကြ လွည့္လည္ေတာင္းခံ ရာတြင္၊ ဘာတစ္ခုမွ မရေပ။ ကေလးကိုထားခဲ့ၿပီး ေတာင္းခံပါမွ စားဖြယ္မ်ား ရရွိ၏။ ဤသို႕ျဖင့္ ေနလာၾက၍၊ ထိုကေလး မိမိဘာသာ ရွာေဖြစားေသာက္ ႏိုင္ေသာအခ်ိန္တြင္၊ မိခင္က တစ္ျခားခြဲ၍ လႊတ္လိုက္ရ၏။ သူငယ္သည္ တစ္အိမ္ၿပီးတစ္အိမ္ လွည့္လည္ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနရာ . .
တစ္ေန႕တြင္ အာနႏၵာသူေ႒းႀကီးဘ၀က ေနခဲ့ေသာအိမ္ႀကီးသို႕ ဆိုက္ေရာက္လာေလသည္။

အိမ္ႀကီးေရွ႕ေရာက္သည္ႏွင့္ သူငယ္သည္ ေရွးဘ၀ကိုေအာက္ေမ့ႏိုင္ေသာ ဇာတိႆရဉာဏ္ကို ရလာ၏။ အာနႏၵာသူေ႒းႀကီး ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ေကာသလမင္းႀကီးက သူေ႒းသား မူလသီရိအား အေမြဆက္ခံရန္ အမိန္႕ခ်မွတ္ေပးသျဖင့္၊ ယခုထိုအိမ္ႀကီးသည္ မူလသီရိသူေ႒း၏ အိမ္ႀကီးျဖစ္ေန၏။ သူငယ္မွာကား ဤသေဘာမ်ားကို ေတြးေတာမေနဘဲ၊ မိမိေနခဲ့ဖူးေသာအိမ္အျဖစ္ တန္းတန္းမတ္မတ္ ၀င္သြားေလရာ၊ သူေ႒း၏အမႈထမ္းတို႕က ရုိက္ပုတ္ၾကၿပီးလွ်င္ အမႈိက္ပံုနားတြင္ စြန္႕ပစ္ထားခဲ့ၾကေလသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ကား ဘုရားရွင္သည္ အရွင္အာနႏၵာႏွင့္အတူ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ေတာ္အတြင္းသို႕ ဆြမ္းခံၾကြစဥ္ ထိုသူငယ္ကိုေတြ႕ျမင္ေလရာ
ထိုသူငယ္၏ ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူ၏။ ဤတြင္ အရွင္အာနႏၵာသည္ မူလသီရိသူေ႒းကို ေခၚယူကာ သူငယ္ကိုျပၿပီးလွ်င္
"ဒါယကာသူေ႒း - ဤသူငယ္ကား သင့္ဖခင္ အာနႏၵာသူေ႒းႀကီးေပတည္း" ဟု မိန္႕ၾကား၏။

မူလသီရိသူေ႒းက အရွင္အာနႏၵာ၏စကားကို မယံုႏိုင္ဘဲရွိေလရာ၊ အာနႏၵာသူေ႒းႀကီးဘ၀တုန္းက ႏွေျမာလွသျဖင့္ သားကိုမေျပာဘဲထားေသာ ေရႊအိုးႀကီးငါးလံုးကို ညႊန္ျပေပးရန္၊ သူငယ္အားမိန္႕ၾကားလိုက္၏။ သူငယ္ကလည္း ယခင္ဘ၀က မိမိျမွဳပ္ထားခဲ့ေသာ ေရႊအိုးႀကီးငါးလံုး၏ ေနရာကို ညြန္ျပ၏။
ဤတြင္မွ မူလသီရိသူေ႒းသည္ ဘုရားရွင္ကို ဆည္းကပ္လာသျဖင့္၊ ဘုရားရွင္က ေအာက္ပါေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသတည္း။

"ငါ့အား သားသမီးတို႕ ရွိကုန္၏၊ ဥစၥာတို႕ ရွိကုန္၏ဟူ၍ . .
လူမိုက္သည္ သာယာစြဲလမ္းမႈျဖင့္ ဆင္းရဲပင္ပန္းရ၏။ "

"အမွန္အားျဖင့္၊ မိမိအား အတၱဟူ၍ မရွိပါဘဲလ်က္ . .
အဘယ္မွာ မိမိ၏သားသမီး ရွိေပမည္နည္း။
အဘယ္မွာ မိမိဥစၥာ ရွိေပမည္နည္း။"

( ဓမၼပဒ၊ ဗာလ၀ဂ္-အာနႏၵေသ႒ိ ၀တၳဳ )

အေႏွာင္အဖြဲ႕

သာ၀တၳိျမိဳ႔တြင္းသို႔ ဆြမ္းခံ၀င္လာၾကေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ လမ္းတြင္ လုယက္မႈ၊ ေဖာက္ထြင္းမႈ၊ လူသတ္မႈတို႔ျဖင့္ ဖမ္းထားေသာ တရားခံမ်ားကို သံေျခခ်င္းခတ္ျခင္း၊ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ျခင္း၊ ထိတ္တံုးခတ္ျခင္း စေသာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ျဖင့္ ေခၚေဆာင္လာသည္ကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ၾက၏။

ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ တရားသဘင္၌ ထိုရာဇ၀တ္သားမ်ား အေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထားျပီးလွ်င္၊

"အရွင္ဘုရား- ဤအေႏွာင္အဖြဲ႔တို႔ထက္ ခိုင္ျမဲေသာ ေႏွာင္ဖြဲ႕မႈမ်ား ရွိပါေသးသေလာ"ဟု ေလွ်ာက္ထားၾက၏။

ဘုရားရွင္က . .
"ရဟန္းတို႔ - သင္တို႔ျမင္ခဲ့ေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕သည္ ဘာမွ် မဟုတ္ေသး၊ အစားတဏွာ၊ အ၀တ္တဏွာ၊ ပစၥည္းဥစၥာတဏွာ၊ သားသမီးဇနီးခင္ပြန္းတဏွာ မ်ားသည္သာ လက္ထိတ္ ေျခခ်င္း သံႀကိဳးတို႔ထက္ အဆရာေထာင္ပို၍ ေႏွာင္ဖြဲ႕ၾက၏" ဟု မိန္႔ေတာ္မူကာ ေအာက္ပါေဒသနာတို႔ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသတည္း။

"သံျဖင့္ျပဳလုပ္ေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕၊ သစ္သားျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕ႏွင့္၊ ျမက္ေလွ်ာ္တို႕့ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕တို႕ကို၊ ခိုင္ၿမဲေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕ဟူ၍ ပညာရွိတို႕ မဆိုကုန္။"

"ပတၱျမားနားေတာင္း စေသာ ရတနာတို႕၌၎၊ သားသမီး မယားတို႕၌၎၊ လြန္စြာတပ္ႏွစ္သက္တတ္ေသာ၊ ငဲ့ကြက္တတ္ေသာ တဏွာကိုသာ၊ အေႏွာင္အဖြဲ႕ဟု၊ ပညာရွိတို႕ဆိုကုန္၏။"

"ယုတ္နိမ့္ရာဘ၀သို႔ ေဆာင္ယူတတ္ေသာ ဤအေႏွာင္အဖြဲ႔တို႔သည္ ဖြဲဲ႔မွန္းမသိ ဖြဲ႔ထားသျဖင့္ ေလ်ာ့ရဲဟန္ရွိေသာ္လည္း လြတ္ေျမာက္ရန္ ခဲယဥ္းလွ၏၊ ပညာရွိတို႔သည္ ဤအေႏွာင္အဖြဲ႔တို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ကာ ကာမခ်မ္းသာကို ပယ္စြန္႔လ်က္ ေတာထြက္ က်င့္ေဆာင္ၾကကုန္၏။"

( ဓမၼပဒ၊ တဏွာ၀ဂ္၊ ဗႏၶနာဂါရ၀တၳဳ )

" ေန႔စဥ္ပြားရာ ဤငါးျဖာ "

 ရဟန္းတို႔ ငါးပါးကုန္ေသာ ဤအေၾကာင္းတရားတို႔ကို
မိန္းမသည္လည္းေကာင္း, ေယာက္်ားသည္လည္းေကာင္း

လူသည္ လည္းေကာင္း, ရဟန္းသည္လည္းေကာင္း ေန႔ညဥ့္
မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္ကုန္၏။

အဘယ္ငါးပါးတို႔နည္းဟူမူကား -

- ငါသည္ အိုျခင္းသေဘာ႐ွိသည္၊
အိုျခင္းသေဘာတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေခ်။
ဤသို႔ ေန႔ညဥ့္မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။

- ငါသည္ နာျခင္းသေဘာ႐ွိသည္၊
နာျခင္းသေဘာတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေခ်။
ဤသို႔ ေန႔ညဥ့္မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။

- ငါသည္ ေသျခင္းသေဘာ႐ွိသည္၊
ေသျခင္းသေဘာတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေခ်။
ဤသို႔ ေန႔ညဥ့္မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။

- ငါ့အားခပ္သိမ္းကုန္ေသာခ်စ္ႏွစ္လိုအပ္ကုန္ေသာ။
ႏွလံုးကိုပြားေစတတ္ကုန္ ေသာ အေဆြအမ်ဳိး အေဆြခင္ပြန္း ခ်စ္ကြၽမ္း၀င္သူတို႔ႏွင့္ အရပ္တစ္ပါးသို႔ ေျပာင္း သြားသျဖင့္ ႐ွင္ကြဲကြဲရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။
ဘ၀တစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြား သျဖင့္ ေသကြဲကြဲရျခင္းသည္ရွိ၏။
ဤသို႔ ေန႔ညဥ့္ မျပတ္ဆင္ျခင္အပ္၏။

- ငါသည္ -
ကံသာလွ်င္ မိမိဥစၥာရွိသည္။
ကံသာလွ်င္ အေမြခံ႐ွိသည္။
ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္း႐ွိသည္။
ကံသာလွ်င္ အေဆြအမ်ဳိး႐ွိသည္။
ကံသာလွ်င္ ကိုးကြယ္ လဲေလ်ာင္းရာ႐ွိသည္ ျဖစ္၏။
ေကာင္းသည္လည္းျဖစ္ေသာ၊ မေကာင္းသည္လည္း
ျဖစ္ေသာ၊ ထိုကံကို ျပဳအံ့။
ထိုေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈကံ၏ ေကာင္းေမြ ဆိုးေမြခံသည္ ျဖစ္ရအံ့။ ဤသို႔ ေန႔ညဥ့္မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။

ရဟန္းတို႔ ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတရားတို႔ကို မိန္းမသည္လည္းေကာင္း ေယာက္်ားသည္လည္းေကာင္း လူသည္လည္းေကာင္း ရဟန္းသည္လည္းေကာင္း ေန႔ညဥ့္မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္ကုန္၏။

]"အဘိဏွသုတ္ ပါဠိေတာ္ "
•••••••••••••••••••••••

ပဥၥိမာနိ ဘိကၡေ၀ ဌာနာနိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺာနိ၊ ဣတၳိယာ ၀ါ
ပုရိေသန ၀ါ ဂဟေ႒န ၀ါ ပဗၺဇိေတန ၀ါ။

ကတမာနိ ပဥၥ-
၁။ ဇရာဓေမၼာမွိ၊ ဇရံ အနတီေတာတိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ။

၂။ ဗ်ာဓိဓေမၼာမွိ၊ ဗ်ာဓႎ အနတီေတာတိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ။

၃။ မရဏဓေမၼာမွိ၊ မရဏံ အနတီေတာတိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ။

၄။ သေဗၺဟိ ေမ ပိေယဟိ မနာေပဟိ နာနာဘာေ၀ါ ၀ိနာဘာေ၀ါမွိတိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ။

၅။ ကမၼႆေကာမွိ ကမၼဒါယာေဒါ ကမၼေယာနိ ကမၼဗႏၶဳ ကမၼပၸဋိႆရေဏာ၊
ယံ ကမၼံ ကရိႆာမိ ကလ်ာဏံ ၀ါ ပါပကံ ၀ါ၊ တႆ ဒါယာေဒါ ဘ၀ိႆာမီတိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ။

ဣမာနိ ေခါ ဘိကၡေ၀ ပဥၥ ဌာနာနိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺာနိ ဣတၳိယာ ၀ါ ပုရိေသန ၀ါ ဂဟေ႒န ၀ါ ပဗၺဇိေတန ၀ါ။

_/|\_ ခပ္သိမ္းေသာ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ သတၱဝါ အားလံုး ေဘးရန္ ေၾကာင့္ၾက ဆင္းရဲကင္း၍ ကိုယ္, စိတ္ ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ, ခ်မ္းသာၾကပါေစ …_/|\_