ဥပုသ္ေန႕

သမၼာဒိ႒ိ ( အျမင္မွန္ ) ၁၀ ခ်က္

၁။ အလွဴဒါနျပဳလွ်င္၊ ေကာင္းက်ိဳးကို ခံစားရ၏ဟု ယံုၾကည္ျခင္း၊

၂။ ပူေဇာ္မႈ၏ အက်ိဳးရွိေၾကာင္း ယံုၾကည္ျခင္း၊

၃။ လက္ေဆာင္ေပးကမ္း ပူေဇာ္မႈ ( ပေဟဏကသကၠာရ ) ၏ အက်ိဳးရွိေၾကာင္း ယံုၾကည္ျခင္း၊

၄။ ကုသုိလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႕၏၊ ေကာင္းက်ိဳး, ဆိုးက်ိဳး, အေၾကာင္းရင္း, အက်ိဳးဆက္ရွိေၾကာင္း      ယံုၾကည္ျခင္း၊

၅။ မိခင္အေပၚ ျပဳစုလုပ္ေကြ်းျခင္း၏ ေကာင္းက်ိဳးႏွင့္၊ ျပစ္မွားျခင္း၏ ဆိုးက်ိဳး ရွိေၾကာင္း ယံုၾကည္ျခင္း၊

၆။ ဖခင္အေပၚ ျပဳစုလုပ္ေကြ်းျခင္း၏ ေကာင္းက်ိဳးႏွင့္၊ ျပစ္မွားျခင္း၏ ဆိုးက်ိဳး ရွိေၾကာင္း ယံုၾကည္ျခင္း၊

၇။ လူတုိ႕မျမင္ႏိုင္သည့္၊ ငရဲ, ၿပိတၱာ, နတ္, သိၾကား, ျဗဟၼာဟူေသာ
( ၾသပပါတိက ) သတၱ၀ါတို႕ ရွိေၾကာင္း ယံုၾကည္ျခင္း၊

၈။ ဤမ်က္ေမွာက္ေလာက ရွိေၾကာင္း ယံုၾကည္ျခင္း၊

၉။ ေသၿပီး ေနာက္ဘ၀ တမလြန္ေလာက ရွိေၾကာင္း ယံုၾကည္ျခင္း၊

၁၀။ ဤေလာက၌ ၿငိမ္သက္ေကာင္းမြန္စြာ က်င့္ၾကေသာ၊ သမဏ, ျဗာဟၼဏ တို႕ရွိၾကေၾကာင္း၊ ယင္းတို႕က ဤေလာက, တမလြန္ေလာကကို ကိုယ္တိုင္သိျမင္၍ လူအမ်ားကို ျပန္လည္ေဟာျပၾကေၾကာင္း ယံုၾကည္ျခင္း၊

လူေကာင္း, လူမိုက္ ျဖစ္ရျခင္း

••••••••••••••••••••••••••
လူေၾကာင့္ လူေကာင္းျဖစ္သည္ မဟုတ္သလို၊
လူေၾကာင့္ လူမိုက္ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္ေပ။
ကိေလသာ တရားဆိုးတို႔ကို ႏွိပ္ကြပ္ ဆံုးမႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္၊

လူေကာင္းအျဖစ္ ျမင္ရျခင္းသာျဖစ္ၿပီး၊

ကိေလသာ တရားဆိုးတို႔ကို မႏွိပ္ကြပ္ မဆံုးမႏိုင္ျခင္းေၾကာင္၊့လူမိုက္အျဖစ္ ျမင္ရျခင္းသာျဖစ္သည္။

( ဖားေအာက္ဆရာေတာ္ဘုရား )

ဓမၼဒူတ အရွင္ေဆကိႏၵ ၏ ေထရုပၸတၱိအက်ဥ္း

ဓမၼဒူတ အရွင္ေဆကိႏၵ အေလာင္းအလ်ာကို စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕၊ ေသာတာပန္ရပ္ကြက္ ခမည္းေတာ္ ဦးေအာင္သန္း+ မယ္ေတာ္ ေဒၚစိန္ၾကည္တို႔က ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၁၉-ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲလဆန္း (၉)ရက္၊ (28-1-1958) အဂၤါေန႕၌ မီးရွဴးသန္႕စင္ ဖြားျမင္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
၁၉၇၅-ခုႏွစ္၌ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ အမွတ္(၁) အထက္တန္းေက်ာင္းမွ ၁၀-တန္းကို ေအာင္ျမင္ခဲ႔ၿပီး ၁၉၇၉-ခုႏွစ္၌ မႏၱေလးၿမိဳ႕ စက္မႈလက္မႈသိပၸံ၏ A.G.T.I (civil) ၿမိဳ႕ျပအင္ဂ်င္နီယာ ဒီပလိုမာဘြဲ႕ကို ရရွိေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။
၁၉၈၃-ခုႏွစ္၌ မြန္ျပည္နယ္ ဘီးလင္းၿမိဳ႕နယ္ ေတာင္စြန္း ဓမၼဒူတေတာရ ဆရာေတာ္ႀကီးကို ဥပဇၥ်ာယ္ျပဳ၍ ရွင္ရဟန္းအျဖစ္ကို ယူခဲ႔ပါသည္။ အရွင္ျမတ္သည္ ေတာင္စြန္း ဓမၼဒူတေတာရေက်ာင္းတိုက္ႀကီး၌ပင္ ပရိယတၱိ စာေပတို႔ကို မူလတန္း၊ ပထမငယ္တန္း၊ ပထမလတ္တန္း၊ ပထမႀကီးတန္းတို႔ကို ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ေအာင္ျမင္ေတာ္မူခဲ႔ၿပီး ၁၉၉၃-ခုႏွစ္တြင္ စာခ်တန္း၌ က်မ္းရင္းသုံးက်မ္းစလုံးကို တစ္ႏွစ္တည္းျဖင့္ပင္ ေအာင္ျမင္ေတာ္မူခဲ႔၍ အစိုးရ သာသနဓဇဓမၼာစရိယဘြဲ႕တံဆိပ္ကို ရရွိေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ သဒၶမၼေနပုည ဓမၼာစရိယဘြဲ႕ႏွင့္ သာသနေဇာတိပါလ ဓမၼာစရိယဘြဲ႕တို႕ကိုလည္း ရရွိေတာ္မူခဲ႔ျပန္ပါသည္။
ထို႔ျပင္ ႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရမွဆက္ကပ္ေသာ မဟာသဒၶမၼေဇာတိကဓဇ၊ မဟာဂႏၳ၀ါစကပ႑ိတ၊ ဓမၼကထိက ဗဟုဇနဟိတဓရ၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာျပဳ တကၠသိုလ္မွ M.A (Buddhism) ႏွင့္ Ph.D ဘြဲ႕တို႔ ကိုလည္းရရွိခဲ႔ပါသည္။ ပရိယတၱိစာေပမ်ားကို ေတာင္စြန္း ဓမၼဒူတေတာရ၊ အမရပူရၿမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတိုက္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ မစိုးရိမ္တိုက္၊ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ ေဇယ်သိန္ပါဠိတကၠသိုလ္၊ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ သုေဗာဓာရုံ စာသင္တိုက္စေသာ ေက်ာင္းတိုက္တို႔ရွိ ဆရာျမတ္တို႔၏ အထံေတာ္မွ နည္းနာခံယူ သင္ယူခဲ႔ပါသည္။
၁၉၉၈ ခုႏွစ္၌ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာျပဳ တကၠသိုလ္တြင္ နည္းျပအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္တြင္ လက္ေထာက္ကထိက၊ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အေရွ႕တိုင္းဌာနတြင္ တြဲဖက္ပါေမာကၡအျဖစ္ ပူးတြဲတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
အရွင္ျမတ္သည္ ဓမၼဒူတနာယက အဖြဲ႕၀င္၊ ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕နယ္ သံဃနာယက အဖြဲ႕၀င္၊ ဓမၼဒူတ ေဇတ၀န္ေတာရ ေဆကိႏၵာရာမ ေက်ာင္းတိုက္ၾကီး၏ ပဓာန နာယက ဆရာေတာ္၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထရ၀ါဒ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာျပဳ တကၠသိုလ္ ပဋိပတၱိမဟာဌာန (၀ိပႆနာ) ပါေမာကၡ၊ မဟာဌာနမွဴး ဆရာေတာ္စေသာ တာ၀န္တို႔ႏွင့္ က်မ္းစာေရးသားျခင္း၊ စာေပပို႔ခ်ျခင္း၊ တရားေဟာေျပာျခင္း၊ တရားျပသျခင္း၊ ယဥ္ေက်းလိမၼာ လူငယ္သင္တန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ျခင္း စသည္တို႔ကို ေဆာင္ရြက္ေတာ္ မူလ်က္ရွိသည္။

မဟာပထ၀ီေျမႀကီးတမွ်၊ သည္းခံေသာပုဂၢိဳလ္

အရွင္သာရိပုတၱရာ။
••••••••••••••••
ျမတ္ဗုဒၶသည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူစဥ္၊ တရားစစ္သူႀကီး ရွင္သာရိပုတၱရာသည္၊ ျမတ္ဗုဒၶအား အာရံုျပဳ၍၊ မိမိေနသည့္အရပ္၌ အရဟတၱဖလသမာပတ္ ၀င္စား၏။
ထိုမွထေသာအခါ၊ ငါ၏အာယုသခၤါရတို႕သည္၊ (၇)ရက္သာလွ်င္ ျဖစ္လိမ့္မည္ကိုသိ၍၊ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ရန္ အရပ္ေဒသကို စဥ္းစားျပန္၏။ "ငါ၏ မယ္ေတာ္သည္၊ ငါ၏တရားေဒသနာေတာ္ျဖင့္၊ သစၥာေလးပါးတရားကို သိျမင္ကြ်တ္တမ္း၀င္လိမ့္မည္။ ငါသည္ မယ္ေတာ္ကို လစ္လ်ဴမရႈသင့္။ လူအမ်ားက၊ အရွင္ျမတ္သည္ မိစၧာဒိ႒ိမယ္ေတာ္၏ အယူ၀ါဒကိုမွ်ေသာ္ပင္၊
မပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္ဟု၊ အျပစ္တင္ၾကေပလိမ့္မည္။ ထို႕ေၾကာင့္၊ မယ္ေတာ္၏ အယူမွားကို ေခ်ခြ်တ္ပယ္ေဖ်ာက္ေပးလ်က္၊ ဖြားရာတုိက္ခန္း၌ပင္၊ ပရိနိဗၺာန္စံေပအံ့" ဟု၊ ဆံုးျဖတ္၏။

ဖြားရာတိုက္ခန္း၌ပင္ ပရိနိဗၺာန္စံပါမည္ဟု၊ ျမတ္ဗုဒၶအား ေလွ်ာက္ထားေသာ္၊ "ခ်စ္သား သာရိပုတၱရာ - ယခုအခါ သင္သည္ပင္၊ မိမိပရိနိဗၺာန္စံရာ ကာလကို သိေပ၏။ မိမိ၏ ေနာင္ေတာ္ ညီေတာ္တို႕အတြက္ တရားေဟာဦးေလာ့"ဟု တိုက္တြန္း၏။ ရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္သည္၊ ေကာင္းကင္သို႕၊ ထန္း(၇)ဆင့္ ပမာဏတိုင္ေအာင္၊ တက္၍၊ တန္ခိုးျပာဋိဟာျပကာ၊ တရားေဟာ၏။

"ျမတ္ဘုရား - တပည့္ေတာ္သည္၊ အရွင္ဘုရား၏ ဤေျခေတာ္အစံုတို႕ကို၊ ဖူးေျမာ္ႏိုင္ရန္၊ တစ္သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းၾကာေအာင္၊ ပါရမီျဖည့္အပ္ ခဲ့ပါၿပီ။ တပည့္ေတာ္၏ ႏွလံုးအိမ္သည္ ယခုအခါ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါၿပီ" စသည္ျဖင့္၊ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ့မည့္
အေၾကာင္း၊ ေလွ်ာက္ထားေလ၏။
ျမတ္ဗုဒၶကလည္း၊ "မိမိသြားသင့္ရာ ကာလကို သိဖို႕ရန္မွာ၊ သင္ခ်စ္သား၏ အလိုအတိုင္း ျဖစ္ေပ၏"ဟု မိန္႕ၾကားေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ မဟာပထ၀ီေျမႀကီးသည္၊ ေရအဆံုးတိုင္ေအာင္ ျပင္းစြာတုန္လႈပ္ေလ၏။ ေကာင္းကင္၌လည္း၊ သည္းထန္စြာ မိုးႀကိဳးထစ္ခ်ဳန္းေလ၏။ ေပါကၡရ၀ႆမိုး၊ ၿဖိဳးၿဖိဳးရြာသြန္းေလ၏။

ရွင္သာရိပုတၱရာသည္၊ ငိုေၾကြးမည္တမ္းၾကေသာ ဒါယကာ ဒါယကာမ အေပါင္းတို႕အား၊ "ရုပ္နာမ္ဓမၼ သခၤါရတို႕မည္သည္၊ ဤသို႕ျဖစ္ေလ့ရွိကုန္၏။ ျဖစ္ၿပီးလွ်င္၊ စုတိျပတ္ေၾကြ ေသျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိကုန္၏"ဟု အပၸမာဒတရား လက္ကိုင္ထားဖုိ႕၊ ၾသ၀ါဒေပး ဆံုးမေတာ္မူ၏။

မေထရ္ျမတ္ႀကီးသည္၊ ဇာတိရြာရွိ မိမိဖြားျမင္ရာ တိုက္ခန္းသို႕ ေရာက္ၿပီး၊ ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းေသာ ေ၀ဒနာျဖစ္ပြားေလ၏။ ထိုအခါ စတုမဟာနတ္မင္းႀကီး (၄)ဦး၊ ထို႕ေနာက္ သိၾကားမင္း၊ တစ္ဖန္ မဟာျဗဟၼာႀကီး အသီးသီးတို႕သည္၊ အရွင္ျမတ္အား ျပဳစုရန္ လာေရာက္ၾကေလရာ၊ အရွင္ျမတ္က သူနာျပဳရဟန္း ရွိၿပီးျဖစ္၍၊ ျပန္လႊတ္ေလ၏။

မယ္ေတာ္ႀကီးသည္၊ သားေတာ္ထံေရာက္လာၿပီး၊ "ခ်စ္သားထံ ေရာက္လာသူမ်ားသည္ အဘယ္သူတို႕နည္း"ဟု ေမးေလွ်ာက္၏။ တစ္ဖန္ "သင္ခ်စ္သားက၊ ထိုစတုမဟာနတ္မင္းႀကီးတို႕ထက္၊ သာလြန္ျမင့္ျမတ္ သေလာ။ သိၾကားနတ္မင္းထက္လည္း သာလြန္ျမင့္ျမတ္သေလာ။
ငါ၏ဘုရားျဖစ္သူ မဟာျဗဟၼာႀကီးထက္လည္း သာလြန္ျမင့္ျမတ္သေလာ"ဟု၊ အစဥ္တိုင္း ေမးေလွ်ာက္၏။

အရွင္ျမတ္က "ဟုတ္ေပတယ္ ဒါယိကာမႀကီး"ဟု မိန္႕ၾကားေတာ္မူ၏၊ မယ္ေတာ္ႀကီး၏သႏၲာန္မွာ "ယခုငါျမင္ရေသာ အာႏုေဘာ္မွာ၊ ငါ့သားေတာ္၏ အာႏုေဘာ္သာျဖစ္၏။ ငါ့သား၏ဆရာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အာႏုေဘာ္ေတာ္ကား မမွန္းဆႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရွိေလေတာ့၏တကား"ဟု ဆင္ျခင္လွ်င္ပင္၊
မယ္ေတာ္ႀကီး၏ တစ္ကိုယ္လံုး၌ ပီတိငါးမ်ိဳးတို႕ ျပန္႕ႏွံ႕ေလေတာ့၏။ မေထရ္ႀကီးက၊ ငါ့မယ္ေတာ္ႀကီးအား တရားေဟာရန္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အခါဟု သိ၍၊ ျမတ္ဗုဒၶ၏ဂုဏ္ေတာ္အျဖာျဖာတို႕ႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ တရားေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။ ေဒသနာအဆံုးတြင္၊ မယ္ေတာ္ႀကီးသည္၊ ေသာတာပတၱိဖိုလ္၌ တည္၍ ေသာတာပန္အရိယာျဖစ္ေလသည္။

မယ္ေတာ္ႀကီးအား၊ ေမြးေက်းဇူးကိုဆပ္ေလၿပီးေနာက္၊ ရဟန္းအေပါင္းတို႕ကို "ငါ့ရွင္တို႕ - (၄၄)၀ါပတ္လံုး ငါႏွင့္အတူ လွည့္လည္သြားလာေနထိုင္ၾကရေသာ ငါ့ရွင္တို႕အဖို႕ရာ၊ ငါ့အေပၚ၌ မႏွစ္သက္ဖြယ္ ကာယကံ, ၀စီကံမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္ သည္းခံၾကပါကုန္ေလာ့"ဟု ေတာင္းပန္ေျပာၾကား၏။ ရဟန္းအေပါင္းကလည္း သည္းခံခြင့္လႊတ္ၿပီး၊"အရွင္ဘုရားကသာ၊တပည့္ေတာ္တို႕အားသည္းခံေတာ္မူပါ"ဟု ေတာင္းပန္ကန္ေတာ့၏။

ထို႕ေနာက္ မေထရ္ျမတ္သည္၊ သမာပတ္(၉)ပါးကို ၀င္စားေတာ္မူ၏။ ထိုစတုတၳစ်ာန္မွထ၍၊ မဟာပထ၀ီေျမႀကီးကို ပဲ့တင္ထပ္ေစလ်က္၊ ခႏၶပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံခ်ဳပ္ၿငိမ္းေတာ္မူေလ၏။

မယ္ေတာ္ႀကီးသည္ သားေတာ္၏ ခႏၶာခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကိုသိ၍ ငိုေၾကြးၿပီးလွ်င္၊ ျပႆဒ္ငါးရာ, မ႑ပ္ငါးရာတို႕ကို တည္ေဆာက္ေစ၏။
၀ိသႀကံဳနတ္သား ဖန္ဆင္းေသာ ႏွစ္ေထာင္ေသာ ျပႆဒ္, မ႑ပ္တို႕ျဖင့္၊ သာဓုကီဠနသဘင္ ဆင္ယင္က်င္းပၿပီး၊ အျမင့္ (၉၉)ေတာင္ရွိ နံ႕သာထင္းပံုေပၚတြင္ မေထရ္ျမတ္၏ ဥတုဇရုပ္ကလာပ္ကို
တင္၍ စ်ာပနအမႈ ျပဳၾကေလသည္။

ညီေတာ္စုႏၵမေထရ္သည္၊ ဓာတ္ေတာ္ျမတ္ကို ေရစစ္ႏွင့္ထည့္ၿပီး၊ သကၤန္းစေသာ ပရိကၡရာတို႕ကိုယူ၍၊ သာ၀တၳိျပည္သို႕ ခရီးဆက္ခဲ့၏၊ မိမိ၏ ဥပဇၥ်ယ္ဆရာ အရွင္အာနႏၵာႏွင့္အတူ ျမတ္ဗုဒၶထံ ေရာက္ေလ၏။

အရွင္အာနႏၵာက၊ ျမတ္စြာဘုရားကို "အရွင္ဘုရား - ရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူပါၿပီ။ ဤသည္ကား ရွင္သာရိပုတၱရာ၏ သပိတ္ သကၤန္းပါတည္း။ ဤသည္ကား၊ ဓာတ္ေတာ္ထည့္ထားေသာ
 ေရစစ္ပါတည္း"ဟု ေလွ်ာက္ထားၿပီး၊ ဘုရားရွင္လက္ေတာ္သို႕ ဆက္ကပ္ေလ၏။

ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ခံယူေတာ္မူၿပီး၊ ရဟန္းေတာ္တို႕အား မေထရ္ျမတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍၊
"ခ်စ္သားရဟန္းတို႕ - ယခုအခါ ရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ျဖဴစင္ေသာ ဓာတ္ေတာ္မ်ား ထင္ရွားက်န္ခဲ့ၿပီ။ ရွင္သာရိပုတၱရာသည္၊ တစ္သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္ခဲ့၏။ တရားဓမၼကိုလည္း၊ ငါ့ေနာက္လိုက္ကာ ေဟာျမြက္ႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၏။ ငါဘုရားမွေထာက္ေသာ္ ႏွစ္ခုေျမာက္ေသာ ေနရာကို ေကာင္းစြာရရွိထားသူျဖစ္၏။
ငါဘုရားကလြဲ၍ စၾက၀ဠာတိုက္တစ္ေသာင္း၌ ပညာအားျဖင့္ အတုမရွိသူ ျဖစ္၏။ ႀကီးေသာ, က်ယ္ျပန္႕ေသာ, လ်င္ေသာ, ထက္ေသာကိေလသာကို ေဖာက္ထြင္းႏိုင္သူျဖစ္၏။ အလိုနည္းသူ, ေရာင့္ရဲလြယ္သူ, နိ၀ရဏတရားတို႕မွ ဆိတ္သူ, လူတို႕ႏွင့္ေရာေႏွာျခင္းမွ ကင္းသူ, ထက္သန္ေသာလံု႕လရွိသူ, အျပစ္ျပ၍ ဆံုးမတတ္သူ, မေကာင္းမႈႏွင့္ မေကင္းမႈျပဳေသာသူတို႕ကို မ်က္ႏွာမငဲ့ ကဲ့ရဲ႕တတ္သူျဖစ္၏။

သာရိပုတၱရာသည္ - ဘ၀ငါးရာတို႕ပတ္လံုး၊ ႀကီးစြာေသာစည္းစိမ္တို႕ကို ပယ္စြန္႕၍ ရဟန္းျပဳခဲ့သူျဖစ္၏။
ငါဘုရားသာသနာ၌၊ မဟာပထ၀ီေျမႀကီးတမွ်၊ သည္းခံေသာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၏။ဦးခ်ိဳက်ိဳးေသာ ႏြားလားပမာ၊ မာန္မာနနည္းလွစြာ၏။ဒြန္းစ႑ားသားႏွင့္တူေသာ ႏွိမ့္ခ်ေသာစိတ္ရွိသူလည္း ျဖစ္ေပ၏။

ဤသို႕ ျမတ္စြာဘုရားသည္၊ ဂါထာငါးရာတို႕ျဖင့္၊ ရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ခ်ီးက်ဴးေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
ထို႕ေနာက္၊ ေဆာက္တည္ရာမရ ငိုေၾကြးေနေသာ အရွင္အာနႏၵာအား၊ သက္သာေတာ္မူေစၿပီးလွ်င္၊ အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ အရိုးဓာတ္ေတာ္မ်ားကို၊ သာ၀တၳိျပည္တြင္ ေစတီတည္ထားေတာ္မူေလသတည္း။

ဟိုဘက္ကမ္း ေရာက္ခ်င္တဲ့သူဟာ၊ ဒီဘက္ကမ္းကို၊ စြန္႕ကို စြန္႕ရတယ္။
ဒီဘက္ကမ္းကို မစြန္႕ခြာဘဲ၊ ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္တယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။

( ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ )

ရွစ္ပါး သီလ

ဥပုသ္ေဆာက္တည္ရာတြင္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားထံတြင္ သီလေတာင္းယူ၍လည္းေဆာက္ တည္ၾကပါ သည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားထံ တြင္သြားေရာက္၍ သီလေတာင္းယူ မေဆာက္တည္ႏိုင္ပါက မိမိကိုယ္တိုင္သီလ ေဆာက္တည္ႏုိုင္သည္။ ထိုသို႔ေဆာက္တည္မည္ဆိုပါက ေအာက္ပါအတုိင္း ရြတ္ဆုိေဆာက္တည္ႏုိင္ပါသည္။

သရဏဂံု၊ ဥပုသ္သီလ (မိမိဘာသာ) ေဆာက္တည္ျခင္း...

· ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဓမၼံသရဏံ ဂစၦာမိ၊ သံဃံသရဏံ ဂစၦာမိ။

· ဒုတိယမိၸ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ ဒုတိယမိၸ ဓမၼံသရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဒုတိယမိၸ သံဃံသရဏံဂစၦာမိ။

· တတိယမိၸ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ တတိယမၸိ ဓမၼံသရဏံ ဂစၦာမိ၊ တတိယမၸိ သံဃံသရဏံ ဂစၦာမိ။

(၁) ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

( ၂) အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

( ၃) အျဗဟၼစရိယာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၄) မုသာ၀ါဒါ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။
( ၅) သုရာေမရယ မဇၨပၸမာဒဌာနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

( ၆) ၀ိကာလေဘာဇနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

(၇) နစၥ ဂီတ ၀ါဒိတ ၀ိသူက ဒႆန မာလာဂႏၶ ၀ိေလပန ဓာရဏမ႑န၀ိဘူသ
န႒ာနာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

( ၈) ဥစၥာသယန မဟာသယနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။

အနက္။ ။
(၁) ပါဏာတိပါတာ- သူတစ္ပါးအသက္ကို သတ္ျခင္းမွ၊ ေ၀ရမဏိသိကၡာ ပဒံ- ေရွာင္ၾကဥ္ရေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကို၊ သမာဒိယာမိ- စိတ္၌ျမဲစြာ ေဆာက္ တည္ပါ၏။

(၂) အဒိႏၷာဒါနာ- မေပးအပ္ေသာ သူ႔ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းမွ၊ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ- ေရွာင္ ၾကဥ္ရေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကို၊ သမာဒိယာမိ- စိတ္၌ ျမဲစြာေဆာက္တည္ပါ၏။

(၃) အျဗဟၼစရိယာ- ကာမဂုဏ္တို႔၌ ကဲ့ရဲ႕ထိုက္စြာ ယုတ္မာေသာအက်င့္မွ၊ ေ၀ရ မဏိသိကၡာပဒံ- ေရွာင္ၾကဥ္ရေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကို၊ သမာဒိယာမိ- စိတ္၌ ျမဲစြာ ေဆာက္တည္ပါ၏။

(၄) မုသာ၀ါဒါ- မဟုတ္မမွန္ေသာစကားကို ေျပာဆိုျခင္းမွွ၊ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ- ေရွာင္ ၾကဥ္ရေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကို၊ သမာဒိယာမိ- စိတ္၌ၿမဲစြာ ေဆာက္တည္ပါ၏။

(၅) သုရာေမရယ မဇၨပၸမာဒ႒ာနာ- ေမ့ေလ်ာ႔ ေပါ့ဆျခင္း၏ အေၾကာင္းစင္စစ္ မူးရစ္ေစ တတ္သည့္ ေသရည္အရက္ကို ေသာက္စားျခင္းမွ၊ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ- ေရွာင္ၾကဥ္ရေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကို၊ သမာဒိယာမိ- စိတ္၌ၿမဲစြာ ေဆာက္တည္ပါ၏။

(၆) ၀ိကာလေဘာဇနာ- ေန႔လြဲညစာ စားျခင္းမွ၊ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ- ေရွာင္ၾကဥ္ရ ေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကို၊ သမာဒိယာမိ- စိတ္၌ၿမဲစြာ ေဆာက္တည္ပါ၏။

(၇) နစၥ- ကိုယ္တိုင္ကျခင္း၊ သူတစ္ပါးကို အကခိုင္းျခင္း (ေမ်ာက္၊ ေဒါင္း စေသာ တိရစၦာန္မ်ား၏ ကျခင္းမ်ားကိုပါယူရမည္။)၊ ဂီတ- ကိုယ္တိုင္သီဆိုျခင္း၊ သူတစ္ပါးကို သီဆို ခိုင္းျခင္း၊ ၀ါဒိတ- ကိုယ္တိုင္တီးမႈတ္ျခင္း၊ သူတစ္ပါးကို တီးမႈတ္ခိုင္းျခင္း၊ ၀ိသူက ဒႆန- (၀ိသူက- ဘုရားအဆံုးအမ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေသာ အရာတို႔ကို၊ ဒႆန- ၾကည့္႐ႈ နားေထာင္ ျခင္း၊ သူတစ္ပါးတို႔ အလိုအေလ်ာက္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားသူက ခိုင္း၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ က-ဆို-တီးမႈတ္ေနသည္ကို တမင္တကာသြား၍ ၾကည့္႐ႈနားေထာင္ျခင္း (မိမိဘာသာေနစဥ္ ျမင္ ေလာက္ၾကားေလာက္ေသာအရပ္သို႔လာ၍ ကျပ သီဆို တီးမႈတ္သံကို ၾကည့္႐ႈနားေထာင္ မိ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားအလုပ္ကိစၥျဖင့္ သြားရင္းလာရင္း ေတြ႕ျမင္၍ေသာ္လည္း ေကာင္း သီလမပ်က္ပါ။ သို႔ေသာ္ မျမင္-ျမင္ေအာင္ တမင္တကာ လွည့္၍မၾကည့္ရ။)၊ ဌာနာ- ကာမစိတ္ဓာတ္ တိုးပြားျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ- မာလာ- ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဓာရဏ- ပန္ ဆင္ျခင္း၊ ဂႏၶ- နိမ္႔ရာအရပ္၌ ဖို႔သိပ္၍ရေကာင္းသည့္ သနပ္ခါးစေသာ နံသာပ်စ္၊ နံ႔သာေပ်ာင္းကို၊ မ႑န- ေက်ာက္ေပါက္မွစေသာ နိမ္႔ရာအရပ္၌ ဖို႔သိပ္ျခင္း၊ ၀ိေလပန- လိမ္းက်ံျခယ္ လွယ္ျခင္း ငွာလည္း ေကာင္း၊ အနံ႔ထုံျခင္းငွာလည္းေကာင္း၊ ရေကာင္းေသာ အေရာင္တင္ေဆး၊ ေရေမႊး၊ န႔ံသာဆီ၊ မ်က္ႏွာ ေခ်၊ ေပါင္ဒါကို၊ ၀ိဘူသန- လိမ္းက်ံျခယ္လွယ္ျခင္း၊ အန႔ံထံုျခင္း (ဆပ္ျပာ ေမႊးလည္း မတိုက္ေကာင္း။) တို႔ကို၊ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ- ေရွာင္ၾကဥ္ရေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ ေသာသိကၡာပုဒ္ကို၊ သမာဒိယာမိ- စိတ္၌ျမဲစြာ ေဆာက္တည္ပါ၏။

(၈) ဥစၥာသယန- အေျခတစ္ေထာင့္ထြာထက္ရွည္ေသာ အိပ္ရာ ခုတင္ ကုလားထိုင္စသည့္ ျမင့္ေသာေနရာ၌အိပ္ျခင္း၊ ေနထိုင္ျခင္း (လူႀကီးက ေအာက္အနိမ့္မွာေနလွ်င္ ဥပုသ္သည္ လူငယ္က အထက္အျမင့္၌ မေနေကာင္း။)၊ မဟာသယန- ျမတ္ေသာေနရာ၌ အိပ္စက္ ေနထိုင္ ျခင္း၊ (ဤေနရာမ်ိဳးကား စည္းစိမ္အားေလ်ာ္စြာ ခံစားစံစားေလ့ရွိၾကသည့္ စည္းစိမ္ရွင္ၾကီး မ်ား၏ အိမ္မွာရွိတတ္ေသာ လက္ေလးသစ္မက အေမြးရွည္ေသာ သားေမြး အခင္း၊ ျခေသၤ့ သစ္ က်ား အ႐ုပ္မ်ားျဖင့္ ခမ္းနားဆန္းၾကယ္ေသာ သားေမြးအခင္း၊ ေရႊခ်ည္ ေငြခ်ည္တို႔ျဖင့္ ခ်ဳပ္လုပ္အပ္ေသာ ပိုးအခင္း၊ လဲ၊ ၀ါဂြမ္းမ်ိဳး သြတ္ထားေသာ ေမြ႕ရာတို႔ ျဖစ္ၾက၏။) ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ- ေရွာင္ၾကဥ္ရေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကို၊ သမာဒိယာမိ- စိတ္၌ၿမဲစြာ ေဆာက္တည္ပါ၏။

ဥပုသ္ေန႕

မိမိ ေနအိမ္ ဘုရားစင္ေရွ႕(သို႕)ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းရွိဆရာေတာ္မ်ားေရွ႕တြင္ ၈ပါးသီလ ဥပုသ္အားရိုေသေလးျမတ္စြာခံယူေဆာက္တည္ႏုိင္ၾကၿပီး နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားမ်ား က်င့္ႀကံအားထုတ္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း။

ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ၿပီး ပုံမွန္အလုပ္မ်ားလုပ္ကိုင္ႏုိင္ၾကပါသည္။ရုပ္၊နာမ္ သံသရာတုိ႕၏ ဒုကၡမွကင္းေ၀းရာ ျမတ္နိဗၺာန္သို႕ အေရာက္သြားႏုိင္ရန္အေထာက္ပံ့ေကာင္းျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ထပ္မံတုိက္တြန္းႏိုးေဆာ္
လုိက္ပါသည္ ေယာဂီအေပါင္းသူေတာ္ေကာင္းတုိ႕.........

ဧည့္သည္

လာတုန္းကလည္း                                     ငါသည္ပင္မူ

တစ္ေယာက္တည္းေနာ္                               ေခၚသူမရွိ ေရာက္လာမိစဥ္

လက္တြဲေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး                         နင္သူမရွိ ျပန္ဖုိ႕ရွိ ၏။

ဥစၥာခ်ည္းႏွီး တစ္ကုိယ္တည္း။                        ငါေနသည့္အိမ္ ငါ၏အိမ္ပာု

ျပန္သြားေတာ့လည္း                                   ငါ့အိမ္မွာထား ငါ့မယားႏွင့္

တစ္ေယာက္တည္းေနာ္                               ငါ့လင္သားႏွင့္ ငါ့သားသမီး

လက္တြဲေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး                         ငါ့ပစၥည္းပာု ယူသည့္စိတ္စြဲ

ဥစၥာခ်ည္းႏွီး တစ္ကိုယ္တည္း။                        အမွတ္လြဲခဲ့။

လာၿပီးေတာ့နား                                        အမွန္မွာမူ

မသြားေသးခင္                                          ငါလာေသာခါ လက္ဗလာတည္း

ခ်ိန္ေလးတြင္မွ                                          ျပန္ရပါလွ်င္ လက္ခ်ည္းပင္တည္း

၀န္းက်င္ယွက္ႏြယ္                                     ငါ့တြင္ ကိုယ္ပိုင္မရွိပါတကား။

ေႏွာင္ႀကိဳးသြယ္ခဲ့။                                      လာသူလာလည္း လာစမ္းပါေစ

ၿပံဳးရယ္မဲ့ငို ခ်စ္မုန္းပိုၾက                                မဆီးေလႏွင့္

မလုိေဒါသ လုိေလာဘႏွင့္                             သြားေလသူလည္း သြားစမ္းပါေစ

ဘ၀ရိပ္ၿမံဳ ကႀကိဳးစုံခဲ့                                   မတားေလႏွင့္

ကံကုန္မုိးခ်ဳပ္ လက္တြဲၿဖဳတ္ခါ                         တုိ႕တေတြမွာ သဘာ၀လွ်င္

သုတ္သုတ္ေဆာလ်င္                                  အမိရင္၀ယ္

ခရီးႏွင္သည္                                             ထြက္၀င္ခုိနား ခရီးသြားသည့္

ဒုိ႕လ်င္ ဧည့္သည္ပါတကား။   ။                       ဧည့္သည္ေတြပါတကား…။    ။

မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး

ျမတ္ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာကို ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူျခင္း

ျမတ္ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာကို ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူျခင္း။
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
အခါတစ္ပါး၌၊ ရွင္သာရိပုတၱရာ အရွင္ျမတ္က၊ အရွင္အာနႏၵာအား ေမးေတာ္မူသည္မွာ၊ ဤအင္ၾကင္းေတာႀကီးသည္ အပြင့္တို႕ျဖင့္ တစ္ေတာလံုး ၾကည့္ရႈတင့္တယ္ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ရာ ျဖစ္လ်က္ရွိ၏။ ထိုမွ်လွပတင့္တယ္ေသာ အင္ၾကင္းေတာႀကီးကို၊ ပို၍က်က္သေရမဂၤလာ အျဖာျဖာႏွင့္ ျပည့္စံုေစရန္ အဘယ္ကဲ့သို႕ျပဳရေသာ္ ေကာင္းမည္ ထင္သနည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။

ထိုအခါ အရွင္အာနႏၵာက - "အစ - အလယ္ - အဆံုး ေကာင္းျခင္းတို႕ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ တရားေတာ္တို႕ကို၊ ေဟာေျပာနာၾကားၿပီးကာ၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာကို အားထုတ္ၾကပါက၊ ဤအင္ၾကင္းေတာသည္ ပို၍ က်က္သေရ မဂၤလာျပည့္စံုမည္"ဟု လည္းေကာင္း၊

အရွင္ေရ၀တကို ေမးေတာ္မူေသာအခါ "သမထကို အားထုတ္ကာ စ်ာန္၀င္စားၿပီးလွ်င္၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာကို အားထုတ္ေနၾကပါလွ်င္" ဟုလည္းေကာင္း၊

အရွင္အႏုရုဒၶါမေထရ္ျမတ္ကို ေမးေတာ္မူေသာအခါ "ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္ျဖင့္ သတၱ၀ါအနႏၲ၏ ဆင္းရဲဒုကၡကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ၾကည့္ရႈ၍၊ သံေ၀ဂျဖစ္ကာ၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာကို ပြားမ်ားရေသာ္" ဟုလည္းေကာင္း၊

အရွင္မဟာကႆပကို ေမးေတာ္မူေသာအခါ "ဓူတင္ကိုေဆာင္လ်က္၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ၊ အားထုတ္ၾကရပါလွ်င္" ဟုလည္းေကာင္း၊

ရွင္ေမာဂၢလန္ အလွည့္တြင္ "အဘိဓမၼာတရားကို ေဆြးေႏြးေမးျမန္း ေျဖဆိုၾကၿပီးကာ၊ ၀ိပႆာ ဘာ၀နာကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါမူကား" ဟုလည္းေကာင္း၊

အရွင္သာရိပုတတရာ ကိုယ္တိုင္သည္ကား "စိတ္၏အလိုသို႕ မလိုက္ပဲ၊ သီလ သမာဓိ၌ တည္ရွိေနလ်က္၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာကို အားထုတ္ရေသာ္၊ ဤအင္ၾကင္းေတာသည္ သာ၍ပင္ တင့္တယ္ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ရာျဖစ္မည္" ဟု ေျဖဆို၏။

ထို႕ေနာက္ ဘုရားရွင္ထံ သြားေရာက္ ေမးေလွ်ာက္ေသာအခါ -

"သင္ခ်စ္သားတို႕၊ သင္တုိ႕ထင္တိုင္းလည္း ေကာင္းၾကေပ၏။ ငါဘုရား၏အလိုကား၊ အၾကင္ရဟန္းသည္ ဆြမ္းစားၿပီးေသာအခါ၊ တစ္ေနရာရာတြင္ တင္ပ်ဥ္ဖြဲ႕ေခြၿပီးေနာက္ 'ငါသည္ တရားကို အားထုတ္အံ့၊ အာသေ၀ါမကုန္လွ်င္ ဤေနရာမွ မထၿပီ' ဟူ၍ ၀ိပႆနာကို အားထုတ္ေနၾကျခင္းသည္၊ ဤပင္လံုးကြ်တ္ ပြင့္လ်က္ရွိေသာ အင္ၾကင္းေတာႀကီးကို၊ ပို၍ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ က်က္သေရမဂၤလာအျဖာျဖာႏွင့္ ျပည့္စံုေစမည္" ဟု၊ မိန္႕ေတာ္မူသတည္း။

အေႏွာင္အဖြဲ႕ဟူသည္

အေႏွာင္အဖြဲ႕ဟူသည္
••••••••••••••••••
ဥပမာေသာ္ကား ႏြားနက္ကိုလည္းေကာင္း၊ ႏြားျဖဴကိုလည္းေကာင္း တစ္ေခ်ာင္းတည္းေသာ ေလွ်ာ္ႀကိဳးျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ သားေရႀကိဳးျဖင့္ျဖစ္ေစ ခ်ည္ထားကုန္ရာ၏။

ႏြားနက္သည္ ႏြားျဖဴ၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕ မဟုတ္၊

ႏြားျဖဴသည္လည္းႏြားနက္၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မဟုတ္၊
ထိုႏြားႏွစ္ေကာင္တို႔ကို ခ်ည္ထားေသာ တစ္ေခ်ာင္းတည္းေသာ ေလွ်ာ္ႀကိဳး၊ သို႔မဟုတ္ သားေရႀကိဳးသည္ပင္ ထိုႏြားႏွစ္ေကာင္တို႔၌ အေႏွာင္အဖဲြ႕တည္း။

ဤအတူ -

မ်က္စိသည္ ႐ူပါ႐ံုတို႔၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မဟုတ္၊
႐ူပါ႐ံုတို႔သည္ မ်က္စိ၏အေႏွာင္အဖြဲ႕ မဟုတ္၊
အမွန္ကား ထိုႏွစ္ပါးကို စြဲ၍ ျဖစ္ေသာ လိုခ်င္စြဲမက္မွဳ 'ဆႏၵရာဂ'သည္ ထိုႏွစ္ပါးတို႔၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕တည္း။

နားသည္ သဒၵါ႐ံုတို႔၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မဟုတ္။
သဒၵါ႐ံုသည္ နား၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မဟုတ္။
အမွန္ကား ထိုႏွစ္ပါးကို စြဲ၍ ျဖစ္ေသာ လိုခ်င္စြဲမက္မွဳ 'ဆႏၵရာဂ'သည္ ထိုႏွစ္ပါးတို႔၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕တည္း။

ႏွာေခါင္းသည္ ဂႏၶာ႐ံုတို႔၏အေႏွာင္အဖြဲ႕ မဟုတ္။
ဂႏၶာ႐ံုသည္ ႏွာေခါင္း၏အေႏွာင္အဖြဲ႕ မဟုတ္။
အမွန္ကား ထိုႏွစ္ပါးကို စြဲ၍ ျဖစ္ေသာ လိုခ်င္စြဲမက္မွဳ 'ဆႏၵရာဂ'သည္ ထိုႏွစ္ပါးတို႔၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕တည္း။

လွ်ာသည္ ရသာ႐ံုတို႔၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မဟုတ္။
ရသာ႐ံုသည္ လွ်ာ၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မဟုတ္။
အမွန္ကား ထိုႏွစ္ပါးကို စြဲ၍ ျဖစ္ေသာ လိုခ်င္စြဲမက္မွဳ 'ဆႏၵရာဂ'သည္ ထိုႏွစ္ပါးတို႔၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕တည္း။

ကိုယ္သည္ ေဖာ႒ဗၺာ႐ံုတို႔၏အေႏွာင္အဖြဲ႕ မဟုတ္။
ေဖာ႒ဗၺာ႐ံုတို႔သည္ ကိုယ္၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မဟုတ္။
အမွန္ကား ထိုႏွစ္ပါးကို စြဲ၍ ျဖစ္ေသာ လိုခ်င္စြဲမက္မွဳ 'ဆႏၵရာဂ'သည္ ထိုႏွစ္ပါးတို႔၌ အေႏွာင္အဖြဲ႕တည္း။

စိတ္သည္ သေဘာတရားတို႔၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မဟုတ္၊ သေဘာတရားတို႔သည္ စိတ္၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မဟုတ္၊
အမွန္ကား ထိုႏွစ္ပါးကို စြဲ၍ ျဖစ္ေသာ လိုခ်င္စြဲမက္မွဳ 'ဆႏၵရာဂ'သည္ ထိုႏွစ္ပါးတို႔၌ အေႏွာင္အဖြဲ႕တည္း။

( သံေယာဇနသုတ္ )

စပယ္ေလးရံု

စပယ္ေလးရံု။
•••••••••••
စပယ္တဲ့ ေလးရံု၊
တို႕ သူ ငါ မပန္ထိုက္ေသာ္ေၾကာင့္၊ ပန္းျပတ္ခိုက္ႀကံဳ၊
ေလးပြင့္ျဖင့္ ကုန္ပါၿပီ၊ တစ္ငံုေတာ့ က်န္ပါေသးတယ္၊

ပန္လိုသူ လူရွင္ေသြးငယ္တုိ႕ရယ္ . .
ပါရမီရွင္ သပၸဳရိငယ္တို႕ရယ္ . .
ေခါင္းျဖီးၾကေလး။

ဤဘဒၵကမၻာတြင္ ဘုရားငါးဆူအနက္၊ ပြင့္ေတာ္မူၿပီးသည့္ ေလးဆူေသာ ဘုရားရွင္တို႕ကို၊ တို႕ - သူ - ငါ မဖူးလိုက္ၾကရပါ။
ေနာင္ပြင့္ေပၚရန္ တစ္ဆူသာ က်န္ေတာ့သျဖင့္၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕ ေပါ့ေပါ့တန္တန္မေနၾကဘဲ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား က်င့္ၾကံပြားမ်ား၍၊ ျပင္ဆင္ထားသင့္ပါေၾကာင္း။

ေညာင္ေစ့မွသည္ . .

ေညာင္ေစ့မွသည္ . .

••••••••••••••••••

ေကာင္းမႈအရြယ္၊ မႀကီးက်ယ္လည္း၊

စိတ္၀ယ္ျဖစ္ပြား၊ သဒၶါအားႏွင့္၊

ဉာဏ္အား သီလ၊ ႀကီးက်ယ္ၾက၍၊

ဒါနအလွဴခံ စင္ၾကယ္ျပန္မူ၊

ကံဟူသေရြ႕၊ အက်ိဳးေတြ႕၍၊

တစ္ေစ့ ေညာင္ေလာက္၊ ပင္ႀကီးေပါက္သည္၊

အံ့ေလာက္ဖြယ္ရာ အက်ိဳးတည္း။

( မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး )

နတ္ျပည္ေရာက္ေၾကာင္း

Speak the truth, do not become angered, and give when asked, even be it a little. By these three conditions one goes to the presence of the gods.
- The Buddha
မွန္ကန္ေသာစကားကို ေျပာဆိုရာ၏။ အမ်က္မထြက္ရာ။ ေတာင္းလာသည္ရွိေသာ္ အနည္းငယ္မွ်ကိုေသာ္၎ ေပးလွဴရာ၏။ ဤအေၾကာင္းသံုးပါးတို႕ျဖင့္၊ နတ္ျပည္သို႕ ေရာက္ရာ၏။

ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းတရားမ်ား

ဘုရားရွင္တို႕ ပြင့္ထြန္းလာျခင္းသည္ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။ သူေတာ္ေကာင္းတရား ေဟာာၾကားျခင္းသည္ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
သံဃာ၏ညီညြတ္ျခင္းသည္ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။ စိတ္သေဘာထားညီညြတ္သူတို႕၏ အက်င့္သည္ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။

မိမိကိုယ္ကို ဆင္ျခင္နည္း

၁။ ပါပိစၧာ--
အလိုဆိုးရွိေသာသူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း အလိုဆိုးရွိသူ ျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ အလိုဆိုးရွိသူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၂။ အတၱဳကၠံသန ပရဝမၻန--
မိမိကိုယ္ကို ျမႇင့္တင္၊ သူတစ္ပါးကို ႐ႈတ္ခ်တတ္ေသာသူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း မိမိကိုယ္ကို ျမႇင့္တင္၊ သူတစ္ပါးကို ႐ႈတ္ခ်တတ္သူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ မိမိကိုယ္ကို ျမႇင့္တင္ သူတပါးကို ႐ႈတ္ခ်သူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၃။ ေကာဓန--
အမ်က္ထြက္သူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း အမ်က္ထြက္သူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ အမ်က္ထြက္သူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၄။ ဥပနာဟီ --
အမ်က္ထြက္ျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႔သူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕တတ္သူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾက မည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕တတ္သူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၅။ အဘိသဂႋ --
အမ်က္ထြက္ျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီးသူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း အစြဲႀကီးသူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ အစြဲႀကီးသူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၆။ ေကာဓေနာ ေကာဓသာမႏၲဝါစံ နိစၧာေရတာ --
ရန္စကားေျပာသူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း ရန္စကားေျပာသူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတုိ႔ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ ရန္စကားေျပာသူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၇။ ပရိပၹရတိ--
ေစာဒက က ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳသူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း ေစာဒက-က ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳသူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္”ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ ေစာဒက-က ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳသူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၈။ အပသာေဒတိ--
ေစာဒက-က ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ႀကိမ္းေမာင္းေသာ သူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း ေစာဒက-က ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ႀကိမ္းေမာင္သူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ ေစာဒက-က ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ႀကိမ္းေမာင္းသူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၉။ ပစၥာေရာေပတိ--
ေစာဒက-က ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို အျပစ္ျပန္တင္ေသာ သူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း ေစာဒက-က ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို အျပစ္ျပန္တင္သူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ ေစာဒက-က ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို အျပစ္ျပန္တင္သူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၁၀။ အေညနညံ ပဋိစရတိ ဗဟိဒၶါ ကထံ အပနာေမတိ ေကာပၪၥ ေဒါသၪၥ အပၸစၥယၪၥ ပါတုကေရာတိ--
ေစာဒက-က ေစာဒနာေသာ္ စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကို ဖံုးလႊမ္းတတ္ေသာ၊ စကားကို အပသို႔ လႊဲဖယ္တတ္ေသာ၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆိုးျခင္းကို ထင္ရွားျပဳတတ္ေသာ သူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကို ဖံုးလႊမ္းတတ္ေသာ၊ စကားကို အပသို႔ လႊဲဖယ္တတ္ေသာ၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆိုးျခင္းကို ထင္ရွားျပဳတတ္ေသာသူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ ေစာဒက-က ေစာဒနာေသာ္ စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကို ဖံုးလႊမ္းတတ္ေသာ၊ စကားကို အပသို႔ လႊဲဖယ္တတ္ေသာ၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆိုးျခင္းကို ထင္ရွားျပဳတတ္ေသာသူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၁၁။ အပဒါေန န သမၸာယတိ--
ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၳဳပၸတၱိကို ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆို ႏိုင္ေသာသူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၳဳပၸတၱိကို ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆိုႏိုင္ေသာသူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၳဳပၸတၱိကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖဆိုတတ္သူ ျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၁၂။ မကၡီ ပဠာသီ--
ဂုဏ္ေက်းဇူး ေခ်ဖ်က္သူ၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္သူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း ဂုဏ္ေက်းဇူး ေခ်ဖ်က္သူ၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္သူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ ဂုဏ္ေက်းဇူး ေခ်ဖ်က္သူ၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္သူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၁၃။ ဣႆုကီ မစၧရီ--
မနာလို ဝန္တိုသူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း မနာလို ဝန္တိုသူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ၾက မည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ မနာလို ဝန္တိုသူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၁၄။ သေဌာ မာယာဝီ --
ဟန္ေဆာင္သူ လွည့္ပတ္သူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း ဟန္ေဆာင္သူ လွည့္ပတ္သူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ ဟန္ေဆာင္သူ လွည့္ပတ္သူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၁၅။ ထေဒၶါ အတိမာနီ --
ခက္ထန္ ေမာက္မာေသာသူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း ခက္ထန္ ေမာက္မာေသာသူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတုိ႔ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ ခက္ထန္ ေမာက္မာေသာသူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

၁၆။ သႏၵိ႒ိ ပရာမာသီ အာဒါနဂၢါဟီ ဒုပၸဋိနိႆဂၢီ --
မိမိအယူကို စြဲလမ္းတတ္ေသာ၊ ၿမဲၿမံစြာ ယူတတ္ေသာ၊ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေသာသူကို ငါသည္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္။
“ငါလည္း မိမိအယူကို စြဲလမ္းတတ္ေသာ၊ ၿမဲၿမံစြာ ယူတတ္ေသာ ၊ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ ေသာသူျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုလည္း သူတပါးတို႔ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ၾကမည္ မဟုတ္” ဟု ႐ႈဆင္ျခင္၍ မိမိအယူကို စြဲလမ္းတတ္ေသာ ၊ ၿမဲၿမံစြာ ယူတတ္ေသာ၊ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေသာသူ မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။

ဤသို႔ ေန႔ေရာ ညပါ အခါမလပ္ ႐ႈဆင္ျခင္ပါက “ပီတိ ပါေမာဇၨ” တရား တေန႔တျခား တိုးပြားလာသည့္အျပင္ ေၾကးမံု မွန္ျပင္ကို ၾကည့္႐ႈေသာသူသည္ မိမိမ်က္ႏွာရိပ္ကို ထင္ရွားစြာ ေတြ႔ျမင္ရဘိသကဲ့သို႔ --
“အပါယဂမနီယ အကုသိုလ္ပါပဓမၼမ်ား” ကို “မိမိလက္ကို အတင္းအၾကပ္ ဆြဲေခၚေနေသာ သူသတ္သမား” အသြင္ ထင္ျမင္လာပါေတာ့သည္။

ထိုအခါ အကုသိုလ္တရားမ်ားကို ပယ္ရွားရန္အတြက္ “ကသိုဏ္းပရိကမ္ အလုပ္”ကို အားထုတ္လ်က္ “ ဝိပႆနာတရား” ထပ္ဆင့္ပြားမ်ားၿပီးလွ်င္ “သႏၲိသုခ အမတနန္း” သို႔ တက္လွမ္းႏိုင္မည္သာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

ဘဒၵႏၲ သီရိႏၵာဘိဝံသ ၊ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီး။

မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ႀကီးေပာာၾကားေသာအိမ္သံုးမဂၢင္ရွစ္ပါး

♣♣ သမၼာဒိ႒ိ ♣♣

ဘယ္ကိစၥ၌မဆို ျပဳသမွ်ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ ကံေတြသည္ ငါ၏ သႏၱာန္၌ အဖတ္တင္ရစ္သည္၊ ေနာင္ အခါ အခြင့္သင့္သလို ေကာင္းက်ိဳး မေကာင္းက်ိဳးကို ေတြ႕ၾကံဳရမည္ဟု ကံႏွင့္ ကံ၏ အက်ိဳးကို နားလည္ေသာဉာဏ္ ျဖစ္ပါေစ၊ တစ္ခါ တစ္ရံ၌ကား ႐ုပ္ နာမ္ႏွစ္ရပ္ ေပါင္းစပ္၍ လူဟု ေခၚဆိုအပ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္၏ ဒုကၡမ်ားစြာႏွင့္ မကင္းပံုကို ဆင္ျခင္၍ ခႏၶာကိုယ္၌ အျပစ္ျမင္ ေအာင္ ဝိပႆနာဉာဏ္ ျဖစ္ပါေစ။

♣♣ သမၼာသကၤပၸ ♣♣

မိမိအတြက္ျဖစ္ေစ-သူမ်ားအတြက္ျဖစ္ ေစ စိတ္သေဘာႀကီးႀကီးထားလ်က္ အျပစ္မရွိဘဲ အက်ိဳးမ်ားမည့္ အႀကံကိုသာ ၾကံပါ၊ သူတစ္ပါးကို ပ်က္စီးသြားမည့္အၾကံ၊ ဆင္းရဲ သြားမည့္ အၾကံမ်ားကို မၾကံမိပါေစႏွင့္၊ ေမတၲာ က႐ုဏာထား၍ သနားပါ၊ ေစာင့္ေရွာက္ပါ၊ တစ္ခါတစ္ရံ၌ကား "လူ႕လုပ္ငန္း ကိစၥစုကို ျဖတ္၍ သင့္ေတာ္ရာအရပ္၌ (ဥပုသ္ရက္ရွည္ ေစာင့္ကာ) ဆိတ္ဆိတ္ျငိမ္ ျငိမ္ တရားက်င့္မည္"ဟု ၾကံပါ။

♣♣ သမၼာဝါစာ ♣♣

မိမိမွာျဖစ္ေစ, သူ႕မွာျဖစ္ေစ အက်ိဳးမ်ားမည့္ စကားကိုသာေျပာပါ၊ မုသားစကား, ၾကမ္းတမ္းေသာစကား, အပ်က္ အေခ်ာ္ အေျပာင္အေလွာင္ စကားႏွင့္ ရန္တိုက္စကားတို႔ကို မေျပာမိပါေစႏွင့္၊ အိပ္ရာဝင္ အိပ္ရာထအခါတို႔၌ မိမိက်က္မွတ္ထားေသာ ဘုရားႏႈတ္ေတာ္ထြက္ တရားစာမ်ားကို ရြတ္ႏိုင္လွ်င္ သာ၍ ေကာင္းပါသည္။

♣♣ သမၼာကမၼႏၱ♣♣

မိမိမွာျဖစ္ေစ, သူမ်ားမွာျဖစ္ေစ အက်ိဳးရွိေသာ အလုပ္မ်ားကိုသာ ဤခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္မိပါေစ၊ သတ္မႈ, ခိုးမႈ စေသာ ကိုယ္ႏွင့္စပ္ဆိုင္ရာ မေကာင္းမႈမ်ားကို မျပဳမိပါေစႏွင့္၊ အိပ္ရာဝင္ အိပ္ရာထ၌ ဘုရားကိစၥ (ေရလဲ, ပန္းကပ္) စသည္ကို ေန႔စဥ္ ျပဳမိပါေစ။

♣♣ သမၼာအာဇီဝ ♣♣

မိမိ၏ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအတြက္ ပစၥည္းရွာေဖြရာ၌ အျပစ္ကင္းပါေစ, သူတစ္ပါး မ်က္ရည္က်မွ မိမိဝမ္းဝမည့္ အလုပ္ကို တစ္သက္လံုး ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၊ စြမ္းႏိုင္လွ်င္ ေရာင္းေရး, ဝယ္ေရး၌ ဆင္းရဲသူမ်ားကို ညႇာႏိုင္သမွ် ညႇာပါ။

♣♣ သမၼာဝါယာမ ♣♣

စီးပြားရွာရာ ျဖစ္ေစ, ကုသိုလ္ကိစၥ၌ ျဖစ္ေစ, ဝီရိယ အျမဲရွိပါေစ၊ ေလာကီစီးပြားေရး ျဖစ္ေစ, သံသရာ ႀကီးပြားေရး ျဖစ္ေစ, မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ရဖို႔ အေရးျဖစ္ေစ, "ေအးေအးစက္စက္ႏွင့္ ကံစီမံသလို ျဖစ္လိမ့္မည္"ဟု ကံတစ္ခုကို အားကိုးလို႔ ရႏိုင္ ႐ိုးမရွိပါ၊ ေရလာေျမာင္းေပး ဆိုသလို ဝီရိယျဖင့္ ကူညီေပးမွ ေရွးကံေတြ အခြင့္သာ၍ သင့္ရာအက်ိဳးကို ေပးပါသည္။

♣♣ သမၼာသတိ ♣♣

ေန႔စဥ္ ျပဳစုေနက်ျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္ကိစၥကို မေမ့ပါႏွင့္၊ အျမဲသတိရပါေစ၊ ေသခါနီးတိုင္ေအာင္ ကုသိုလ္ကိစၥ သတိရေနလွ်င္ ဂတိေကာင္းကို မုခ် ရပါေတာ့မည္။

♣♣ သမၼာသမာဓိ ♣♣

စိတ္ေနစိတ္ထား တည္ၾကည္ပါေစ၊ ႏႈတ္အေျပာလည္း စဥ္းစဥ္းစားစား သတိထားလ်က္ တည္ၾကည္စြာေျပာပါ၊ မ်က္ႏွာ အေနအထားႏွင့္ ကိုယ္အသြားအလာ အေနအထိုင္ ၿငိမ္သက္ တည္ၾကည္ေနလွ်င္ ျမင္သူ လူအမ်ားက ခန္႔ညား ၾကည္ညိဳလ်က္ (မ်က္ႏွာအေန မတင္းသည့္အတြက္ လည္း) တစ္မ်ိဳး က်က္သေရ တိုးကာ ခ်စ္ခင္စရာ ျဖစ္လာပါ လိမ့္မည္။

ဤသို႔လွ်င္ အိမ္မွာပင္ ေနထိုင္ရင္း ျဖစ္ႏိုင္ေသာ မဟာကုသိုလ္ အၾကမ္းစား အိမ္သံုးမဂၢင္ရွစ္ပါးမွ အဆင့္ဆင့္တက္၍ ဈာန္ မဂ္ဖိုလ္ မဂၢင္မ်ားသို႔ ေရာက္ေအာင္ သမၼာသတိ ႀကီးစြာထားလ်က္ သမၼာဝါယာမျဖင့္ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္ေနၾကသူတို႔မွာ အိပ္ရာဝင္ အိပ္ရာထ၌ ဘုရားအာ႐ံုျပဳရင္း, ဘုရာရွိခိုးရင္း, ေရေတာ္ ပန္းေတာ္ ဆီမီးေတာ္ ကပ္ရင္း ဗုဒၶါႏုႆတိ ကမၼ႒ာန္း ပြားမ်ားရင္း လုပ္ရင္း ကိုင္ရင္း ေရာင္းရင္း၀ယ္ရင္းႏွင့္ပင္ အၾကမ္းစား အိမ္သံုးမဂၢင္ရွစ္ပါး ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ (မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ႀကီးအရွင္ ဇနကာဘိ၀ံသ၏ ရတနာ့ဂုဏ္ရည္စာအုပ္မွ) ထုတ္ႏုတ္တင္ျပသည္။

လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေရးသားစီရင္ေတာ္မူအပ္သည့္ ခုႏွစ္ေန႔ ဘုရားရွိခိုး

သေႏၶယူျခင္း

၁။ သံုးလူ႕ရွင္ပင္၊ ကၽြန္းထိပ္တင္၊ ေသာင္းခြင္ စၾက၀ဠာ၊

    နတ္, ျဗဟၼာတို႔၊ ညီညာ႐ံုးစု၊ ေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္၊

    ရတုနဂိုရ္၊ ရႊန္းရႊန္းစိုသည္၊ ၀ါဆိုလျပည့္ (ေျပ့)၊

    ႂကြက္မင္းေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ၾကည္ျဖဴ၊

    သေႏၶယူသည္၊ နတ္, လူၿငိမ္းဖို႔ ကိန္းပါကို။ (ၾကာသာပေတးေန႔)

ဖြားေတာ္မူျခင္း

၂။ သေႏၶယူကာ၊ ဆယ္လၾကာေသာ္၊ မဟာသကၠရာဇ္၊

    ေျခာက္ဆယ့္ရွစ္ႀကံဳ၊ ကဆုန္လျပည့္ (ေျပ့)၊

    ေသာၾကာေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့စံုညီ၊ လုမၺနီ၌၊

    မဟီလႈိက္ဆူ၊ ဖြားေတာ္မူသည္၊

    နတ္, လူေအာင္ၿမိဳ႕ လမ္းပါကို။ (ေသာၾကာေန႔)

ေတာထြက္ေတာ္မူျခင္း

၃။ ဖြားျမင္ေျမာက္ေသာ္၊ ဆယ္ေျခာက္ႏွစ္ရြယ္၊ ပ်ိဳႏုနယ္၌၊

    သံုးသြယ္ေရႊနန္း၊ သိမ္းျမန္းၿပီးလစ္၊ ဆယ့္သံုးႏွစ္လွ်င္၊

    ဘုန္းသစ္လွ်ံလူ၊ စံေတာ္မူ၍၊ ရြယ္မူႏုၿဖိဳး၊ ႏွစ္ဆယ့္ကိုး၀ယ္၊

    ေလးမ်ိဳးနိမိတ္၊ နတ္ျပဟိတ္ေၾကာင့္၊ ေရႊစိတ္ျငင္ၿငိဳ၊ သံေ၀ပိုက၊

    ၀ါဆိုလျပည့္ (ေျပ့)၊ က်ားမင္းေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ရဂံု၊ ေတာရပ္လႈံသည္၊

    စံုၿမိဳင္ပင္ရိပ္၊ ခမ္းမွာကို။ (တနလၤာေန႔)

ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျခင္း

၄။ ေတာရပ္ၿမိဳင္ေပၚ၊ ေျခာက္ႏွစ္ေပ်ာ္၍၊ ခါေတာ္တစ္ဖံု၊ ပြင့္ခ်ိန္ႀကံဳက၊

    ကဆုန္လျပည့္ (ေျပ့)၊ ဆင္မင္းေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ပရေမ၊ ပလႅင္ေဗြထက္၊

    ေရႊေညာင္ေတာ္ႀကီး၊ ဗိမၼာန္ထီးႏွင့္၊ မၿငီးၾကည္ျဖဴ၊ ေနေတာ္မူလွ်က္၊

    ရန္ျမဴခပင္း၊ အမိုက္သင္းကို၊ အလွ်င္းပယ္ေဖ်ာက္၊ အလင္းေပါက္က၊

    ထြန္းေတာက္ဘုန္းေတာ္၊ ေသာင္းလံုးေက်ာ္သည္၊

    သံုးေဖာ္လူတို၊႔ ၿငိမ္းပါကို။ (ဗုဒၶဟူးေန႔)

တရားဦးေဟာေတာ္မူျခင္း

၅။ ဘုရားျဖစ္ခါ၊ မိဂဒါသို႔၊ စၾကာေရႊ႕သြား၊ ျဖန္႔ခ်ီသြား၍၊

    ငါးပါး၀ဂၢီ၊ စံုအညီႏွင့္၊ မဟီတစ္ေသာင္း၊ တိုက္အေပါင္းမွ၊

    ခေညာင္းကပ္လာ၊ နတ္, ျဗဟၼာအား၊ ၀ါဆိုလျပည့္ (ေျပ့)၊

    စေနေန႔၀ယ္၊ ေႂကြ႕ေႂကြ႕လွ်ံတက္၊ ဓမၼစက္ကို၊

    မိန္႔ႁမြက္ေထြျပား၊ ေဟာေဖာ္ၾကားသည္၊

    တရားနတ္စည္၊ ရြမ္းတယ္ကို။ (စေနေန႔)

ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူျခင္း

၆။ တရားနတ္စည္၊ ေဆာ္ရြမ္းလည္က၊ သံုးမည္ဘံုသိုက္၊ တစ္ေသာင္းတိုက္၀ယ္၊

    ကၽြတ္ထိုက္သသူ၊ နတ္, လူ, ျဗဟၼာ, သတၱ၀ါကို၊

    ေခမာေသာင္သို႔၊ ေဖာင္ကူးတို႔ျဖင့္၊

    ေဆာင္ပို႔ၿပီးကာ၊ ၀ါေလးဆယ့္ငါး၊ သက္ကားရွစ္ဆယ္၊

    စံုျပည့္ႂကြယ္က၊ ရာေလးဆယ့္ရွစ္၊ သကၠရာဇ္၀ယ္၊

    နယ္မလႅာတိုင္း၊ စံႏႈိင္းမယုတ္၊ ကုသိနာ႐ံု၊

    အင္ၾကင္းစံု၌၊ ကဆုန္လျပည့္ (ေျပ့)၊

    အဂၤါေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့နိဗၺဴ၊ စံေတာ္မူသည္၊

    ၀ွန္းဆူေသာင္းလံုး၊ ေက်ာ္တယ္ကို။ (အဂၤါေန႔)

ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ေတာ္မူျခင္း

၇။ နိဗၺဴစံၿပီ၊ ႐ႈမအီသား၊ သိဂႌေရႊေလွာ္၊

    အေလာင္းေတာ္ကို၊ ထိုေရာ္ကဆုန္၊

    လဆုတ္ႀကံဳ၍၊ ဂဠဳန္ေန႔၀ယ္၊ ခိုးေငြ႕မေႏွာ၊

    ဓာတ္ေတေဇာလွ်င္၊ ရွင္ေစာဉာဏ္စက္၊

    ဓိ႒ာန္ခ်က္ျဖင့္၊ လွ်ံတက္ေကာ္ေရာ္၊

    မီးပူေဇာ္သည္၊ ေမြေတာ္ရွစ္စိတ္၊

    ႂကြင္းတယ္ကို။ (တနဂၤေႏြေန႔)

ထိုခုႏွစ္ေန႔၊ သာခ်မ္းေျမ့ကို၊ ေဆြ႕ေဆြ႕ၾကည္ျဖဴ အာ႐ံုယူ၍၊ သံုးလူတို႔နတ္၊ ျမတ္ထက္ျမတ္သား၊ ကိုယ္ေတာ္ဘုရားကို၊ သံုးပါးမွန္စြာ၊ ၀ႏၵနာျဖင့္၊ သဒၵါၿဖိဳးၿဖိဳး၊ ကၽြန္ရွိခိုးသည္၊ ေကာင္းက်ိဳးခပ္သိမ္း၊ ႂကြယ္ေစေသာ္ ….

The Birth of the Prince
About ten months after her dream of a white elephant and the sign that she would give birth to a great leader, Queen Maya was expecting her child. One day she went to the king and said, "My dear, I have to go back to my parents. My baby is almost due." Since it was the custom in India for a wife to have her baby in her father's house, the king agreed, saying, "Very well, I

will make the necessary arrangements for you to go."

The king then sent soldiers ahead to clear the road and prepared others to guard the queen as she was carried in a decorated palanquin. The queen left Kapilavatthu in a long procession of soldiers and retainers, headed for the capital of her father's kingdom.

On the way to the Koliya country, the great procession passed a garden called Lumbini Park. This garden was near the kingdom called Nepal, at the foot of the Himalayan mountains. The beautiful park with its sala trees and scented flowers and busy birds and bees attracted the queen. Since the park was a good resting place, the queen ordered the bearers to stop for a while. As she rested underneath one of the sala trees, her birth began and a baby boy was born. It was an auspicious day. The birth took place on a full moon (which is now celebrated as Vesak, the festival of the triple event of Buddha's birth, enlightenment and death), in the year 623 B.C.

According to the legends about this birth, the baby began to walk seven steps forward and at each step a lotus flower appeared on the ground. Then, at the seventh stride, he stopped and with a noble voice shouted:

"I am chief of the world,
Eldest am I in the world,
Foremost am I in the world.
This is the last birth.
There is now no more coming to be."

After the birth of her baby son, Queen Maha Maya immediately returned to Kapilavatthu. When the king learnt of this he was very happy, and as news of the birth of the long-awaited heir spread around the kingdom there was rejoicing all over the country.

Queen Maha Maya's Dream

More than 2,500 years ago, there was a king called Suddhodana. He married a beautiful Koliyan princess named Maha Maya. The couple ruled over the Sakyas, a warrior tribe living next to the Koliya tribe, in the north of India, in what is now known as Nepal. The capital of the Sakya country was laid out across the foothills of the Himalayas and called Kapilavatthu.

Queen Ma

ha Maya was the daughter of King Anjana of the Koliyas. Such was her beauty that the name Maya, meaning "vision" was given to her. But it was Maya's virtues and talents that were her most wonderful qualities, for she was endowed with the highest gifts of intelligence and piety. King Suddhodana was indeed worthy of his lovely wife. He himself was called "King of the Law" because he ruled according to the law. There was no other man among the Sakyas more honored and respected. The king was admired by his nobles and courtiers, as well as by the householders and merchants. Such was the noble family from which the Buddha was to arise.

One full moon night, sleeping in the palace, the queen had a vivid dream. She felt herself being carried away by four devas (spirits) to Lake Anotatta in the Himalayas. After bathing her in the lake, the devas clothed her in heavenly cloths, anointed her with perfumes, and bedecked her with divine flowers. Soon after a white elephant, holding a white lotus flower in its trunk, appeared and went round her three times, entering her womb through her right side. Finally the elephant disappeared and the queen awoke, knowing she had been delivered an important message, as the elephant is a symbol of greatness in Nepal. The next day, early in the morning, the queen told the king about the dream. The king was puzzled and sent for some wise men to discover the meaning of the dream.

The wise men said, "Your Majesty, you are very lucky. The devas have chosen our queen as the mother of the Purest-One and the child will become a very great being." The king and queen were very happy when they heard this.

They were so pleased that they invited many of the noblemen in the country to the palace to a feast to tell them the good news. Even the needy were not forgotten. Food and clothes were given to the poor people in celebration. The whole kingdom waited eagerly for the birth of the new prince, and Queen Maya enjoyed a happy and healthy pregnancy, living a pure life for herself and her unborn child.

ႏုနယ္႐ုပ္ဆင္း၊ လွပျခင္းကား၊ အုိမင္းေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏

ႏုနယ္႐ုပ္ဆင္း၊ လွပျခင္းကား၊ အုိမင္းေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
ဥစၥာဆင္ျမင္း၊ ေပါမ်ားျခင္းကား၊ ယုိယြင္းေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
ဝိညာဏ္တင္းလင္း၊ သက္ရွင္ျခင္းကား၊ ေသမင္းေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္း၊ ဆက္ဆံျခင္းကား၊ ေကြကြင္းေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
တက္ၾကြားၾကြၾကြ၊ ျမင့္သမွ်ကား၊ ေလွ်ာက်ေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
ခုံမင္ခယ၊ ခ်စ္သမွ်ကား၊ ေသာကေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
ပဲြလယ္ျပင္ပ၊ ခ်ီးမြမ္းၾကလည္း၊ ႐ႈတ္ခ်ေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
ၾကည္သာရႊင္ျပ၊ ခ်မ္းသာလွလည္း၊ ဒုကၡေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။

(လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)

အတိတ္ကုိေတြး မေဆြးေလနဲ႔

အတိတ္ကုိေတြး မေဆြးေလနဲ႔
အတိတ္ဆုိတာ ျပန္မလာဘူး။
အနာဂါတ္မွန္းဆ မလြမ္းတနဲ႔
အနာဂါတ္ဆုိတာ မေသခ်ာဘူး။
ပစၥဳပၸန္မွာ လုပ္သင့္ရာ၀ယ္
ပညာလံု႔လ အသံုးခ်လွ်က္

ဘ၀တန္ဖိုး အားမာန္ကုိး၍
ျမတ္ႏိုးၾကည္ျဖဴ အရယူေလာ့။

(ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ)

ကိုယ့္ေၾကာင့္ခ်ည္းပဲဆုိတာသိပါ

ဥပုသ္ေန႕ ၁၅.၀၉.၂၀၁၂ (စေနေန႕)

ဓမၼပဒဂါထာ

ပေရ စ န ၀ိဇာနႏၲိ၊ မယေမတၱ ယမာမေသ။
ေယ စ တတၳ ၀ိဇာနႏၲိ၊ တေတာ သမၼႏၲိ ေမဓဂါ။

ဤေလာက၌ လူမိုက္တို႔သည္ ငါတိို႔ ေသၾကလိမ့္မည္ဟု မသိၾကကုန္၊ ထိုမသိမႈေၾကာင့္ ခိုက္ရန္ျငင္းခံုမႈတို႔သည္ မေျပျငိမ္းႏုိင္ကုန္၊ ဤေလာက၌ ပညာရွိသူတို႔သည္ ငါတို႔ေသၾကလိမ့္မည္ဟု သိၾကကုန္၏၊ ထိုသိမႈေၾကာင့္ ခိုက္ရန္ျငင္းခံုမႈတို႔သည္ ေျပျငိမ္းႏုိင္ကုန္၏။

The silly do not know that they must one day come to an end; but those who know this do not fight each other and their quarrels cease.

ဗာဟိရာနိစၥသုတ္

"အဆင္းတို႔သည္ မျမဲကုန္၊ မျမဲေသာ အဆင္းသည္ ဆင္းရဲ၏၊ ဆင္းရဲေသာ အဆင္းသည္ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္၊ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ အဆင္းကို ''ဤအဆင္းသည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤအဆင္းသည္ ငါ မဟုတ္၊ ဤအဆင္းသည္ ငါ၏ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္'' ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။ အသံတို႔သည္။ အနံ႕တို႔သည္။ အရသာတို႔သည္။ အေတြ႕အထိတို႔သည္။ သေဘာတရားတို႔သည္ မျမဲကုန္။ မျမဲေသာ သေဘာတရားသည္ ဆင္းရဲ၏၊ ဆင္းရဲေသာ သေဘာတရားသည္ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္၊ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ သေဘာတရားကို ''ဤသေဘာ တရားသည္ ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္၊ ဤသေဘာတရားသည္ ငါ မဟုတ္၊ ဤသေဘာတရားသည္ ငါ၏ ကိုယ္'အတၱ' မဟုတ္'' ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။"

"ဤသို႔ ႐ႈေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ အဆင္းတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ အသံတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ အနံ႕တို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ အရသာတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ အေတြ႕အထိတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ သေဘာတရားတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ၿငီးေငြ႕ေသာ္ စြဲမက္မႈ ကင္း၏၊ စြဲမက္မႈကင္းေသာ္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္၏၊ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ္ ကိေလသာမွ ''လြတ္ေျမာက္ၿပီ'' ဟု အသိဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ''ပဋိသေႏၶေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ မဂ္ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွါ တစ္ပါးေသာ ျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ'' ဟု သိ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။"

(၄ - ဗာဟိရာနိစၥသုတ္၊ အနိစၥဝဂ္၊ သဠာယတနဝဂၢသံယုတ္ပါဠိိေတာ္။)